Δίδαξε στο ΜΙΤ, μεγαλούργησε στην Επιστήμη των Υπολογιστών και συνέβαλλε στη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού 

|> Στον διακεκριμένο καθηγητή Μιχάλη Δερτούζο, διευθυντή του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών (LCS) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης από το 1974 έως το 2001, αφιερώνει η Google το σημερινό της Doodle, με αφορμή τη συμπλήρωση 82 ετών από τη γέννησή του. Ο Μιχάλης Δερτούζος είχε γεννηθεί στις 5 Νοεμβρίου του 1936 στην Αθήνα, ενώ άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Αυγούστου του 2001 στη Βοστώνη.

Ο Μιχάλης Δερτούζος ήταν γιος του Λεωνίδα Δερτούζου, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού και η μητέρα του πιανίστρια κονσέρτων κλασσικής μουσικής. , αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ για σπουδές. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας με υποτροφία Fulbright και συνέχισε τις σπουδές του κάνοντας διδακτορικό στο MIT. Και το έτος 1968 εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του φημισμένου πανεπιστημίου.

Προέβλεψε από πολύ νωρίς την παγκόσμια επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών και μαζί με τον επίσης ερευνητή του ΜΙΤ, Νίκολας Νεγρεπόντε, υπήρξε από τους πρωτοπόρους σε πολλούς τομείς της σύγχρονης τεχνολογίας, ανάμεσα στους οποίους και η δημιουργία του διαδικτύου.

Υπό την καθοδήγηση του Δερτούζου, το Εργαστήριο του MIT στην Επιστήμη των Υπολογιστών εξελίχθηκε σε ένα ακμάζον ερευνητικό κέντρο με εκατοντάδες ερευνητές να υλοποιούν καινοτομίες όπως το ARPANET, την κρυπτογράφηση RSA, και τον αλγόριθμο που χρησιμοποιείται για την ασφαλή μετάδοση των δεδομένων. Παράλληλα ο Δερτούζος εργάστηκε σκληρά και κατάφερε να κάνει το LCS το κέντρο του World Wide Web Consortium (W3C), μια «συμμαχία» εταιρειών με σκοπό την προώθηση, την εξέλιξη και τη διασύνδεση του Παγκόσμιου Ιστού. Σε αυτό το πλαίσιο ο Δερτούζος ήταν αυτός που προσέλαβε τον Sir Timothy John Berners-Lee, τον άνθρωπο που εφηύρε το World Wide Web, (www).

«Κάναμε ένα μεγάλο λάθος 300 χρόνια πριν, όταν διαχωρίσαμε την τεχνολογία από τον ανθρωπισμό… Είναι καιρός να τα επανασυνδέσουμε!», είχε δηλώσει το 1997 στο επιστημονικό περιοδικό “Scientific American”.