Γιορτάζουμε την Ημέρα του ποδηλάτου, αδιαφορώντας για την ζωή και την σωματική ακεραιότητα των ποδηλατιστών – Έχουμε και τα πατίνια!

Παντελής Π. Ξανθίδης |> Σήμερα με την ευκαιρία της “Παγκόσμιας Ημέρας Ποδηλάτου” διοργανώνονται εκδηλώσεις στους αττικούς δήμους Σαλαμίνας, Αγ. Δημητρίου και Ηλιούπολης. Την δε Παρασκευή στο Πεδίο του Άρεως η Περιφέρεια Αττικής διοργανώνει το “Ποδηλατώντας”! Εκδηλώσεις προς τιμήν του… κορωνοϊού, χάριν του οποίου επανήλθαμε στην… ορθοπεταλιά! Τόσο που αν και στον τόπο μας οι ποδηλατόδρομοι είναι από ανύπαρκτοι έως σπάνιοι, παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα άρχισε να γνωρίζει μεγάλο σουξέ!

Κάποτε υπήρχαν μόνον οι Παρασκευές, όπου δεκάδες, εκατοντάδες ποδηλάτες έκαναν τις βραδυνές τσάρκες τους, με τους τροχονόμους να τους ανοίγουν κεντρικές λεωφόρους. Τώρα, παρά το γεγονός που οι ποδηλάτες έχουν αυξηθεί, η Τροχαία δεν φροντίζει να κλείνει… λεωφόρους, για να γυμνάζονται πιο άνετα οι θιασώτες της ποδηλασίας.

Έτσι, εξηγείται το γεγονός που οι καημένοι οι ποδηλάτες αναγκάζονται να κυκλοφορούν ανάμεσα στους πεζούς. Επιπλέον να έχουν και τις μοτοσικλέτες, λόγω “τούκα προ” να προηγούνται στην επί των πεζοδρομίων και πεζοδρόμων κυκλοφορία. Είναι κρίμα, διότι υπάρχουν και κάποιοι περίεργοι πεζοί, που έχουν την εντύπωση ότι τα πεζοδρόμια είναι μόνον για τους πεζούς και δεν βλέπουν ότι η πολιτεία έχει φροντίσει να ανοίξει και προσβάσεις δικύκλων στις γωνίες των πεζοδρομίων! Ε, κάτι τέτοιοι είναι που αντιδρούν όταν βλέπουν ποδηλάτες στα πεζοδρόμια. Ίσως επειδή έχουν συνηθίσει τις μοτοσυκλέτες.

Και τώρα ένα παλιό δεδομένο, που ίσως δυσανασχετήσει τους ποδηλάτες, αλλά μάλλον είναι απαραίτητο μέτρο σε μία πολιτεία. Το δεδομένο είναι ότι άλλοτε τα ποδήλατα έφεραν πινακίδες, που της παραχωρούσε η αστυνομία. Με τα χρόνια που το ποδήλατο άρχισε να εξαφανίζεται έπαυσε να ισχύουν οι πινακίδες. Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου το ποδήλατο είναι «παιχνιδάκι» και έτσι θεωρούνται περιττές οι πινακίδες! Κι αυτό είναι  λίγο περίεργο.

Ενώ -για το καλό μας- μάς κυνηγούν (για το καλό μας!) για ζώνες και κράνη, για την σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των ποδηλατών, δεν ενδιαφέρεται κανείς! Γιατί;

Ουδείς ιθύνων δεν παρατήρησε πως τα ποδήλατα τα καβαλάνε και μικρά παιδιά, τα οποία δεν περιορίζονται σε πλατείες και αλάνες; Δεν είδε κανείς, πιτσιρικάδες να κάνουν «σφήνες» ανάμεσα από σταματημένα στο φανάρι αυτοκίνητα, ή να προβαίνουν σε άλλες επικίνδυνες παραβάσεις; Και δεν είναι μόνον τα πιτσιρίκια! Είναι και κάποιοι μεγάλοι οι οποίοι έχουν τόση άγνοια κινδύνου, που τους βλέπεις να οδηγούν ακόμη και πατίνια με ταχύτητες, λες και οδηγούν χιλιάρα… εντούρο! Ούτε αυτούς τους… ραλιτζήδες, τούς έχει δει κανείς στους δρόμους Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων;

Θα ήταν… ρομαντικό να ζητηθούν ευθύνες από ανεύθυνους; Και πού να απευθυνθεί κάποιος “γραφικός” πολίτης, που βλέπει αυτό το μέγεθος του “ωχαδερφισμού”; Στην περίπτωση που συμβεί κάποιο μοιραίο, στην ουσία ποιος θα είναι ο υπεύθυνος;

Πάντως στο σημερινό σχετικό μήνυμα του Γιώργου Πατούλη, διακρίνεται κάποιο ενδιαφέρον. Τονίζει: “Το ποδήλατο αποτελεί ένα μέσο μετακίνησης το οποίο είναι φιλικό προς το περιβάλλον και συμβάλλει σε έναν πιο υγιεινό και ποιοτικό τρόπο ζωής. Η ανάγκη ευαισθητοποίησης των τοπικών κοινωνιών σε  θέματα που σχετίζονται με την ορθή χρήση του αποτελεί πρωταρχικό στόχο της Περιφέρειας. Για τον λόγο αυτό εργαζόμαστε συστηματικά  προκειμένου να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις που θα συμβάλουν στη διάδοση του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης, άθλησης και ψυχαγωγίας“. 

Υ/Γ Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου, ίσως θα έπρεπε οι ποδηλατιστές να μην βολτάρουν, αλλά να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους. Διότι μην ξεχνούν ότι: όσο η ανθρώπινη ζωή και η σωματική ακεραιότητα δεν… ψηφίζουν, δεν τους δίνεται και τόση σημασία…