Παντελής Ξανθίδης |> Δυο-τρεις μέρες πριν έρθει ο νέος χρόνος, είχα γράψει σε μία ανάρτηση: «Είναι σαν να περιμένουμε στη στάση το λεωφορείο, χωρίς να ξέρουμε πού πάει και ποιος είναι στο τιμόνι! Στο άγνωστο με “βάρκα” το… 2025».

Όταν υποδεχτήκαμε τη νέα χρονιά, έγραψα:

«Ήταν σαν να περιμένουμε στη στάση το λεωφορείο, χωρίς να ξέρουμε πού πάει και ποιος είναι στο τιμόνι! Το λεωφορείο με το νούμερο 2025, έφτασε και ανεβήκαμε. Ας πάμε στο άγνωστο με “βάρκα” το… 2025 και βλέπουμε. Πάντως ας ελπίσουμε, για μιά χρονιά πιο ανθρώπινη και λιγότερο ‘’αυτιστική’’. Ας χαρούμε τη ζωή όπως μας έρχεται κι ας προσπαθούμε στο πέρασμά μας να αφήνουμε κι ένα λιθαράκι – σαν έντοκη κατάθεση για το Αύριο. Υγεία νά ‘χουμε!».

Και σε μία ανάρτηση έγραψα με δυό λέξεις την ευχή:

«Ας ελπίσουμε!..».

Οι λίγες λέξεις δύσκολα γράφονται και ίσως με κάποια δυσκολία μπορεί να κατανοηθούν. Όμως όταν πρόκειται περί ‘’δημοφιλών’’ τότε είναι πιο κατανοητές. Πόσω μάλλον όταν έχουν σχέση με την Ελπίδα, όχι της… διπλανής πόρτας, αλλά αυτή που «πεθαίνει τελευταία».

«Ας ελπίσουμε!..» έγραψα και «ας ελπίσουμε» θα ξαναγράψω! Γιατί, τι άλλο έχει απομείνει από τον – εκτός των… τυχών – άμοιρο και περιφρονημένο πολίτη; Σκληρές λέξεις, το «άμοιρος» και «περιφρονημένος». Δυστυχώς ναι. Αλλά εν Ελλάδι, κάπως πραγματικές.

Ας αναμετρηθούν τα «σνομπιλίκια» της καθεστηκυίας τάξεως, απέναντι στους πολλούς και απογοητευμένους. Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις; Οι μεν να ενδιαφέρονται για το πώς θα διατηρηθούν στην εξουσία και οι δε να αγωνίζονται αγωνιούντες για το πώς θα αποκτήσουν εξουσία! Και ο πολίτης, να περιμένει ρεμβάζοντας τη μείωση του τιμαρίθμου, την αύξηση των αποδοχών του και μια καλύτερη μέρα – τουλάχιστον για την Υγεία και τα παιδιά του…

Ίσως σε αυτόν τον τόπο τού «δώσε μου για να σε ψηφίσω» και τού «ψήφισέ με για να σου δώσω», να έχουν παρεξηγηθεί μερικά αυτονόητα για άλλα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ΕΕ…

Αλλά δεν είναι να απορεί κάποιος, επειδή –«διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;»- εμείς θέλουμε και συντηρούμε αυτό το είδος εξουσίας. Εμείς οι ίδιοι έχουμε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, εμείς οι ίδιοι εκλεγόμαστε και κυβερνάμε κι εμείς οι ίδιοι θέλουμε να… ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!

Μια νέα χρόνια έχουμε από σήμερα κι ας προσπαθήσουμε να μειώσουμε λίγο τα χειροκροτήματα με τα «ζήτω» και τις αντιπολιτευόμενες γκρίνιες, μήπως και οι προτεραιότητες πάρουν τη θέση τους. Και επιτέλους η Ελλάδα μας να γίνει σύγχρονο κράτος, τύποις και ουσία!

Κυρίες και κύριοι,
Αίσιο και ευτυχές το νέο έτος και… ας ελπίσουμε!