Αποτυχία μας, η ατροφική α’βάθμια και η απουσία συνοχής με τη β’βάθμια και γ’βάθμια περίθαλψη,  που λεκιάζουν κάθε έπαινο

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Στη θηλιά της λαύρας του ανυπόμονου για Αύγουστο Ιουνίου, στο χαλαρωτικό για πολλούς τριήμερο• ενώπιος πλήθους εναγώνιων μηνυμάτων και τηλεφωνημάτων για προβλήματα αρμοδιότητας και ευχερώς επιλύσιμα από γιατρό γενικής ιατρικής, νοσηλευτή ή επισκέπτη Υγείας.

Όχι δεν δυσφορώ! Μάλλον βολεύομαι μέσα σε αυτό όλο. Άλλωστε το τοπίο καθημερινότητας και σχόλης ενός ογκολόγου είναι οριζόντια, κάθετα και διαγώνια διηθημένο από την επαγγελματική του ζωή.

Όμως, η ατροφική πρωτοβάθμια και η απουσία συνοχής με τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, λεκιάζουν κάθε έπαινο για το ασυνάρτητο Εθνικό Σύστημα Υγείας του αντιφατικού τόπου μας -και ο Κοβίντιος, ένας ακόμη προβολέας και συσκοτιστής αυτής της σκληρής πραγματικότητας.

Αυτή η συλλογική αποτυχία με κάνει να σκύβω ντροπιασμένος όταν μου το επισημαίνει κάποιος πολίτης -εγώ ο εκπρόσωπος ενός Συστήματος που θριαμβεύει στο Αδύνατο και σέρνεται επαίτης στο Αυτονόητο.

«Δε μπορείς να τους σώσεις όλους γιατρέ», σάρκασε η καλή νοσηλεύτρια στα επείγοντα του νοσοκομείου, βλέποντας τον διευθυντή να μπαίνει κυριακάτικα στο εφημερείο.

«Εγώ καλά περνάω», σφύριξε φαρμακωμένος ο γιατρός.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”