Δεν αντέχουμε άλλα «θέματα» ανικανότητας, ανοησίας, έλλειψης σχεδίων, λαθών σε κρίσιμους χειρισμούς, αδιαφορίας και ψεμάτων

Δημ. Κωνσταντάρας* |> Δεν ξέρω -ειλικρινά- τι γίνεται τριγύρω μου. Κι αν σέβεσαι τον εαυτό σου, αν όσο κι αν ψάχνεις δεν μπορείς να βρεις ΤΙΠΟΤΑ που να σού προκαλεί κάποιο χαμόγελο, μια αισιοδοξία, μια θετική σκέψη που να οδηγεί σε κάτι ΚΑΛΥΤΕΡΟ στη σημερινή – άντε να πούμε και στην «αυριανή»- Ελλάδα, τότε σταμάτα να ψάχνεις. Γιατί -απλώς- δεν υπάρχει. Είναι σαν να είσαι εκπρόσωπος κόμματος που σώνει και καλά σε σπρώχνουν μπροστά στα μικρόφωνα να κάνεις μια δήλωση καλή για το κόμμα σου ενώ δεν υπάρχει τίποτε καλό.

Κι εσύ, την κάνεις απλώς γιατί είναι η δουλειά σου κι αν δεν την κάνεις, υπάρχουν κι άλλοι «πρόθυμοι». Κάπως έτσι δηλαδή όπως εξελίσσονται στην πραγματικότητα τα πράγματα. Το τρομερό στη σημερινή συγκυρία πραγμάτων είναι ότι φταίνε και υπουργοί και υφυπουργοί και γραμματείς και σύμβουλοι και πρωθυπουργοί και κυβερνήσεις ολόκληρες, ΑΛΛΑ… «φταίει κι η παλιοκατάσταση» όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Ναι, εντάξει, φταίνε όλοι όσοι ασχολήθηκαν ή έπρεπε να ασχοληθούν με τον «Ντάνιελ». Όμως διαβάζω ότι και ότι «Η Κακοκαιρία Daniel στη Λιβύη. Πάνω από 10.000 οι αγνοούμενοι – Ανασύρθηκαν 1.000 πτώματα στην Ντέρνα».

Διαβάζω πιο κάτω: «Η κακοκαιρία Daniel έπληξε την Κυριακή της ανατολική Λιβύη και κυρίως τις παραλιακές ζώνες της περιοχής του Τζαμπάλ αλ-Αχνταρ και την περιοχή της Βεγγάζης, όπου επιβλήθηκε απαγόρευση της κυκλοφορίας. Στο ανατολικό τμήμα της Λιβύης βρίσκονται οι σημαντικότερες πετρελαιοπηγές και οι τερματικοί πετρελαϊκοί σταθμοί της χώρας. Η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) κήρυξε “κατάσταση ύψιστου συναγερμού” και “έχει διακόψει τις πτήσεις” ανάμεσα στις μονάδες παραγωγής, όπου η δραστηριότητα έχει μειωθεί δραστικά».

Δηλαδή όσα συμβαίνουν σ’ εμάς, συμβαίνουν ταυτόχρονα και σε άλλους. Και δεν το γράφω βεβαίως για να βρω «δικαιολογίες» για τις συμπεριφορές, τις μη-δράσεις, την ανυπαρξία σχεδίου αντιμετώπισης μιας μεγάλης καταστροφής, των λαθών, καθυστερήσεων, για όλα αυτά που προκάλεσαν -μέχρι σήμερα- τις παραιτήσεις δυο υπουργών, άσχετο που αφορούσαν διαφορετικές περιπτώσεις. Το γράφω ακριβώς γι αυτό. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι , ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι που πιστεύουν ότι χρειάζονται πολλές και σκληρές τιμωρίες για όσα έγιναν ή δεν έγιναν στο Βόλο, στη Λάρισα, στο Πήλιο, στην Καρδίτσα, στο λιμάνι του Πειραιά και νωρίτερα στα Τέμπη και νωρίτερα με τις πυρκαγιές και προηγουμένως στις άλλες πυρκαγιές και στις πλημμύρες στη Μάνδρα και στην τραγωδία στο Μάτι.

Δυστυχώς για όλους μας, για τις κυβερνήσεις που ήρθαν κι έφυγαν, για τους Δημάρχους και τους Περιφερειάρχες και τα «μεγαλοστελέχη» σε αποφασιστικές θέσεις, το θέμα δεν είναι η τιμωρία. Το θέμα είναι ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ τέτοια θέματα. Κανένα. Ποτέ. Γιατί όσο υπάρχουν «ΘΕΜΑΤΑ» θα υπάρχουν και καταστροφές και απώλειες ζωής και περιουσιών και… και… και… και…

Θέματα σαν τα Τέμπη, το Μάτι, το Βόλο, τα πανέμορφα χωριά του Πηλίου που μάς «πλήγωσαν» βαθιά. Διότι δεν αντέχουμε άλλα «ΘΕΜΑΤΑ» ανικανότητας, ανοησίας, έλλειψης σχεδίων, λαθών σε κρίσιμους χειρισμούς, αδιαφορίας και ψεμάτων. Τόσων πολλών ψεμάτων.

Έγραφα στην αρχή: «Δεν ξέρω τι γίνεται γύρω μου». Είναι γεγονός. Όσο περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουν τι γίνεται γύρω τους, τόσο το χειρότερο Τα κακά θα συνεχίζονται, όσοι υπουργοί κι αν παραιτηθούν, όσες κυβερνήσεις ανέβουν στην… τραμπάλα κι αρχίσουν να… τραμπαλίζονται, όσες ποινές κι αν επιβληθούν.