“Πότε πήρατε θέση για τις διώξεις πνευματικών ανθρώπων στην Τουρκία ή αλλού στον κόσμο;”

|> Ανοιχτή επιστολή προς την Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων (ΕΕΣ), έστειλε χθες ο συνάδελφος Γιώργος Δουατζής με την ιδιότητα τού λογοτέχνη και ποιητή. Μία επιστολή που αναμένεται να συζητηθεί, καθώς ο Γιώργος Δουατζής αναφέρεται σε θέματα που δεν αφορούν μόνον την ΕΕΣ και τα μέλη της…

Ο Γιώργος Δουατζής, γράφει:

Αγαπητοί φίλοι συγγραφείς και ποιητές, μέλη της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων και του Δ.Σ.

Αισθάνθηκα την ανάγκη να κοινοποιήσω δημοσίως κάποιες σκέψεις μου και ερωτήματα, τα οποία θα χαρώ να απαντηθούν, με την ελπίδα αναβάθμισης του ρόλου της Εταιρείας στον χώρο των λογοτεχνών και ευρύτερα στην κοινωνία.

1.Διάβασα ανακοίνωση της Εταιρείας σας, όπου “εκφράζει τη λύπη της για τις αδικαιολόγητες επιθέσεις που δέχεται, επειδή ακολουθεί διαδικασίες που ισχύουν από την ίδρυσή της. Η Εταιρεία Συγγραφέων δεν υποκαθιστά την ελληνική δικαιοσύνη, που έχει αρμοδιότητα να κρίνει αν αποδεδειγμένα έχει διαπραχθεί λογοκλοπή”.

Μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι “Όλοι κρίνονται διαρκώς. Αυτό περιλαμβάνει όσους συκοφαντούν την Εταιρεία Συγγραφέων σε μια περίοδο όταν, διαφυλάσσοντας τον χαρακτήρα της ως ενωτικού σωματείου, εντείνει τις προσπάθειές της για επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες συγγραφείς”.

Ερώτημα: Το καταστατικό απαγορεύει στην Εταιρεία να πάρει θέση (πέραν προσώπων και αντεγκλήσεων) για το χρόνιο θέμα της λογοκλοπής, ορίζοντας με σαφέστατο τρόπο, τι θεωρεί λογοκλοπή; Κανείς δεν της ζήτησε να υποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη. Είναι συκοφάντες όσοι ζητούν να πάρει θέση η Εταιρεία -ως οφείλει- σε τρέχοντα θέματα που προκύπτουν, όπως αυτό της λογοκλοπής;

2.Διάβασα ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών για την μετατροπή της Αγία Σοφίας σε τζαμί, καθώς και την αντίδραση του Τούρκου συγγραφέα Παμούκ και πολλών πνευματικών ανθρώπων για το ίδιο θέμα. Προφανώς δεν έκριναν εαυτούς αναρμόδιους, αλλά υποχρεωμένους να πάρουν θέση ως πνευματικοί άνθρωποι.

Το καταστατικό της Εταιρείας Συγγραφέων είναι σαφές για τα μέλη της που “…πιστεύουν στην ενεργητική και την κατά πεποίθηση συμμετοχή των πνευματικών ανθρώπων στα κοινά για την αποτίμηση του παρόντος και τον καθορισμό του μέλλοντος της χώρας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην παιδεία και τη γλώσσα ….Πιστεύουν ότι η προάσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη είναι χρέος κοινό. Σ’ έναν κόσμο που χρειάζεται την αλληλεγγύη, αισθάνονται αλληλέγγυοι με κάθε συγγραφέα και με κάθε άνθρωπο, οπουδήποτε της γης, που διώκεται για το έργο ή τις ιδέες του”.

Ερώτημα: Πότε και για πόσα αντίστοιχα θέματα πήρε δημόσια θέση η Εταιρεία Συγγραφέων; Θα ήταν εκτός αρμοδιοτήτων της να αποστείλει καταγγελία και να ζητήσει συμπαράσταση από τις Εταιρείες Συγγραφέων όλου του κόσμου ή έστω από τις Εταιρείες της Ευρώπης, ώστε να καταδικαστούν οι ενέργειες του Ερντογάν;

3.Στη γειτονική Τουρκία διώχθηκαν και διώκονται συγγραφείς, δημοσιογράφοι, πνευματικοί άνθρωποι. Εκατόν πενήντα συγγραφείς και ακαδημαϊκοί υπογράφουν ανοιχτή επιστολή υπέρ της ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών και ιδεών και κατά της «μόδας της δημόσιας ταπείνωσης και του εξοστρακισμού» και «της έλλειψης ανεκτικότητας απέναντι σε διαφορετικές απόψεις». Ίσως ξεχάσαμε ότι επί χούντας δεκάδες ήταν οι καταγγελίες ξένων φορέων και προσωπικοτήτων για τη δίωξη Ελλήνων πνευματικών ανθρώπων.

Ερώτημα: Πότε πήρε θέση για τις διώξεις πνευματικών ανθρώπων στην Τουρκία ή αλλού στον κόσμο η Εταιρεία Συγγραφέων;

4.Το καταστατικό της Εταιρείας υπάρχει από τον Ιούλιο του 1981. Τον Μάιο του 2016, από Γενική Συνέλευση κρίθηκε -και σωστά- η ανάγκη ανανέωσής του. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, παραμένει αναλλοίωτο.

Ερώτημα:Τι απέγιναν οι προτάσεις της επιτροπής που ορίστηκε για αλλαγές- εκσυγχρονισμό του καταστατικού;

Και τέλος, δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιούνται προς γνώση συγγραφέων -μελών ή μη- οι “προσπάθειές της (Εταιρείας) για επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες συγγραφείς” ώστε στοιχειωδώς να δικαιολογείται η ύπαρξή της;

5.Επί σειρά ετών πολλοί συγγραφείς και δημοσιογράφοι έχουν θέσει θέμα αναξιοπιστίας των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας και ανάγκης αναβάθμισης του θεσμού.

Ερώτημα: Δεν αφορά την Εταιρεία Συγγραφέων αυτός ο “κορυφαίος” θεσμός και η λειτουργία του;

Διευκρινίσεις: 1) Πολλά μέλη της Εταιρείας και του Δ.Σ. είναι συγγραφείς και ποιητές, τους οποίους εκτιμώ για το έργο τους. 2) Η Εταιρεία έκρινε ότι δεν είμαι συγγραφέας ή ποιητής και δεν με έκανε μέλος της, παρά την έκδοση άνω των τριάντα βιβλίων και την άνω των σαράντα πέντε ετών εκδοτική μου παρουσία.

Αλλά, αυτά δεν αναιρούν το δικαίωμα έκφρασης των απόψεών μου και την πεποίθησή μου ότι η Εταιρεία Συγγραφέων οφείλει να είναι παρούσα και να παρεμβαίνει δυναμικά στην κοινωνία, αφού όπως λέει και το Καταστατικό της, η “προάσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη είναι χρέος κοινό”.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς, Γιώργος Δουατζής, Αθήνα 16 Ιουλίου 2020