Ίδια η ανάδυση κάθε τύπου δεισιδαιμονιών, θεϊκή τιμωρία, συνωμοσίες -πάντα η δράση συνεπάγεται αντίδραση…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Βλέποντας τον φίλο να κοντανασαίνει ολομόναχος, σκεφτόμουν τα Λοιμοκαθαρτήρια του διαρκούς Μεσαίωνα του Πολιτισμού.

Ίδια η απανθρωπιά που γεννά ο φόβος και το εγωιστικό ένστικτο της επιβίωσης. Ίδια η φριχτή μοναξιά κάθε άτυχου που μολύνθηκε από το μέχρι τότε άγνωστο κακό. Ίδια η ανάδυση κάθε τύπου δεισιδαιμονιών, θεϊκή τιμωρία, συνωμοσίες -πάντα η δράση συνεπάγεται αντίδραση, συχνά δυσανάλογης σφοδρότητας. Ίδια η σκοτεινή δραστηριότητα των τυχοδιωκτών κάθε εποχής -γιατρών και δημοσίων προσώπων. Ίδια στάσιμη στον βούρκο η Ανθρωπότητα -ούτε βήμα πρόσω.

Ζωές ανθρώπων και κοινωνιών που κυλούν σε διαρκή Ασφυξία με διαλείμματα Αναπνοής -αλλά στο τέλος κάθε περιπέτειας ένα κόκκινο ρόδο θα επικυρώνει την Αναγέννηση.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”