Ήταν 11 Ιανουαρίου του 1946, όταν δήλωνε παραίτηση από την κυβέρνηση Σοφούλη…

Τ/Π |> Ο Νίκος Καζαντζάκης δεν ήταν μόνον ο παγκοσμίου φήμης λογοτέχνης, αλλά δύο φορές στη ζωή του υπήρξε παράγων της πολιτικής ζωής της χώρας, κάτι που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος. Η πρώτη ήταν το 1919, που είχε διατελέσει γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιθάλψεως, με κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και η δεύτερη, ως υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου (Επικρατείας) στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη. Στην πρώτη παρουσία του επιτέλεσε μεγάλο εθνικό έργο, αλλά στη δεύτερη θεώρησε τον εαυτό του περιττό και γι’ αυτό παραιτήθηκε! Και ήταν σαν σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου του 1946…

Όλως περιέργως, αυτή η περίοδος της ζωής του Νίκου Καζαντζάκη, δεν έχει απασχολήσει τους βιογράφους του, παρά το γεγονός ότι αυτές οι 46 ημέρες της υπουργικής θητείας του (26 Νοεμβρίου 1945 -11 Ιανουαρίου 1946), υπήρξαν σημαντικές για την Ελλάδα.

Ο Νίκος Καζαντζάκης, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους ναζί, προήδρευσε στην “Σοσιαλιστική Εργατική Ένωση” και μαζί με άλλες σοσιαλιστικές κινήσεις, προσπάθησε να δημιουργήσει το “Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα”.  Την εποχή εκείνη οι συντηρητικές δυνάμεις στηρίζονταν στους Άγγλους, το ΕΑΜ στους Σοβιετικούς και οι σοσιαλιστές ήταν περισσότερο μια λέσχη πνευματικών ανθρώπων παρά μάχιμη δύναμη.

Αυτόν τον ένθερμο σοσιαλιστή διάλεξε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, για να κάνει υπουργό στην κυβέρνησή του, με στόχο την εφαρμογή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, που έδειχνε πως κάπου “έχανε” και όλα οδηγούσαν σε Εμφύλιο.

Αρκετοί κατέκριναν τον Νίκο Καζαντζάκη ότι δήθεν υπουργοποιήθηκε από καθαρή φιλοδοξία και επειδή “είχε αδυναμία στην συγκέντρωση τίτλων“, όπως έγραφε η Έλλη Αλεξίου. Πάντως ο ίδιος δεν θεωρούσε τον τίτλο του υπουργού ανώτερο του λογοτέχνη και είχε δηλώσει ότι τον υποχρέωσαν να γίνει υπουργός! Απόδειξη ίσως, ήταν η σύντομη παραίτησή του. Μάλιστα στην επιστολή παραίτησής του προς τον Θεμιστοκλή Σοφούλη, τόνιζε ότι αποσύρεται πλήρως από την πολιτική σκηνή της χώρας! Άλλωστε πώς μπορούσε να καθίσει σε μία κυβέρνηση, όπου οι αριστεροί τον θεωρούσαν δεξιό και οι δεξιοί,… φιλοκομμουνιστή;

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή στην ιστορία του μεγάλου λογοτέχνη, που δεν είναι και τόσο γνωστή…

Ήταν το 1919 όταν ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε τον Νίκο Καζαντζάκη γενικό διευθυντή του υπουργείου Περιθάλψεως, με αποστολή τον επαναπατρισμό 150.000 Ελλήνων του Καυκάσου που έπεφταν θύματα διωγμών από τους επαναστάτες μπολσεβίκους.

Την εποχή εκείνη ο Νίκος Καζαντζάκης, παρά το γεγονός ότι επικροτούσε την επανάσταση του 1917, δέχθηκε και έφερε εις πέρας την αποστολή, εγκαθιστώντας τους πρόσφυγες στη Θράκη και την Μακεδονία. Και όπως έλεγε ο ίδιος, από αυτές τις βιωματικές εμπειρίες του, άντλησε το υλικό για να γράψει το ευαγγέλιο της διεθνούς λογοτεχνίας, όπως είναι το έργο του “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”…