Ένα παζλ που ολοκληρώθηκε με τις ιστορίες σπουδαίων ανθρώπων της Τέχνης…
Αρκούσε μια συνέντευξη με κάποιους μεγάλους καλλιτέχνες, εκείνη την εποχή που βρέθηκα στις καλύτερες μέρες της δημοσιογραφίας
Αλεξάνδρα Τσόλκα |> Κάποτε, από τύχη και συγκυρία, βρέθηκα σε μια καλή εποχή για την δημοσιογραφία, την κατάλληλη στιγμή σε κατάλληλο μέσο. Σήμερα, δε θά ‘χα καταφέρει τίποτα μάλλον!
Γνώρισα, λοιπόν πλάσματα που μια συνέντευξη μαζί τους ήταν σα να τελείωνες σχολείο. Οι νεότεροι εδώ μέσα ίσως να μη θυμάστε καν, αλλά εγώ δε θα ξεχάσω ποτέ τον Τίτο Βανδή να μου λέει για τον Χίτσκοκ, το Μπρόντγουέι, το Σίντνεϊ Πουατιέ και πως ήταν σύντροφοι σε αριστερές -ναι στην Αμερική- οργανώσεις. «Γιατί απ την Αμερική αντιγράφουμε στην Ελλάδα μόνο τα κακά και όχι τα καλά της;» είχε αναρωτηθεί, πριν θυμηθεί το πως ο παππάς αρνιόταν να τον βαφτίσει Τίτο και πως του είπαν πως έχει εκκλησία στην Κρήτη και στιγμές από το μέτωπο και τον Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ξέχασε ποτέ.
Η Δέσπω Διαμαντίδου, μετά. Με έχει δεχτεί στο σπίτι της στο Κολωνάκι. Μου πε για τον Γούντι Αλεν, τον ΝτεΝίρο, πως είναι να δουλεύεις στο Μπρόντγουει και πως κάποτε βάψανε χαρούμενες με τη καλύτερη της φίλη την Μελίνα, τα μαλλιά τους με αμερικάνικες βαφές και ήταν που περήφανες και τους βγήκανε… πράσινα!
Μού ‘πε «ευτυχώς που μεγάλωσα και ξεχρέωσα με έρωτες», για το παιδί της στην Αμερική, για τον Ντασέν και τον Κακογιάννη και να μη ξεχάσω να της πάω το περιοδικό όταν βγει! Δεν πρόλαβα.
Η Ντίνα Κώνστα μετά, στο διαμέρισμα της. Τα παιδικά της χρόνια και γιατί δεν ένοιαζε να την παντρευτεί και το ζουρφιξ της Τρίτης με τη Λίλη Παπαγιάννη και την Δέσπω της.
Η Καίτη Λαμπροπούλου, στο διαμέρισμα της στη Βασιλίσσης Σοφίας ψηλά. Η Κωνσταντινούπολη, ο Κουν, η Αλίκη, ο άνδρας της ο Γεώργιος Ρούσσος και πόσο μα πόσο τον θαύμαζε ως δημοσιογράφο, ιστορικό και θεατρικό συγγραφέα.
Ο Ιψεν, ο Σώμερσετ Μομ, οι φουστανέλες στο ελληνικό σινεμά και η μοναξιά! Η απουσία όσων αγάπησε, το άδειο μεγάλο διαμέρισμα. Ξανά η Αλίκη. Η Μαρλέν Καρέρ που φτιάξαμε ένα βιβλίο για μια ζωή μυθιστορηματική, ενός ανθρώπου με ποιότητα.
Και πάλι η Μελίνα εδώ και ο Πύρρος Σπηλιομήλιος και η Τζένη και ο Μάρλον Μπράντο και ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Κακογιάννης και ο Αλεν Ντελόν.
Ένα ζεστό απόγευμα, η Τζένη Βάνου στην Νέα Σμύρνη, με μαγεύει από αλήθεια και βουρκώματα, τόσο που νυχτώνει και ξεχνάμε να ανάψουμε τα φώτα και είναι όλα μόνο η φωνή της και η καύτρα του τσιγάρου μου.
Η Μαλβίνα και συναντήσεις για δικά μας και συνεντεύξεις που οδηγούσαν σε τρέλα γέλια και φαγητά και βόλτες και γκομενικές κουβέντες και η ζωή της, πασπαλισμένη με τη φαντασία ενός δημιουργικού μυαλού που έφτιαχνε ιστορίες.
Ο Τόλης Βοσκόπουλος, μελένιος, με χιούμορ, μάγκας και κύριος, με ιστορίες απίστευτες σα ταξίδι στο χρόνο.
Η καθηλωτική Ειρήνη Παππά, ο βαθιά ερωτεύσιμος Γιώργος Μαρίνος και η Δήμητρα Παπανδρέου για ραντεβού με την Ιστορία. Και η Άννα Παναγιωτοπούλου, ο υπέροχος Γιάννης Δαλανίδης με ιστορίες περισσότερο πολιτικης και Ιστορίας παρά για τις ταινίες του.
Και η Κατερίνα Χέλμη εκεί, στην Εκάλη! Η Αλεξίου στη Γλυφάδα να θέλει να κάνει ένα παρτυ σα τα νεανικά και να μισεί τη τρύπα στο τζάκι γιατί της θυμίζει στόμα ανοιχτό, άρα έβαζε ένα πολύχρωμο πίνακα μπροστά.
H Έλενα Ακρίτα στη Φιλοθέη με τα κατοικίδια της, την αρχοντιά της, την ευφυία της, ανυποχώρητη πάντα. Και η Κλέλια Χατζηιωάννου για μύηση στην υψηλή τέχνη όχι μόνο την εικαστική αλλά και της βαθύτατης ανθρωπιάς και ψυχικής ευγένειας.
Ο Κραουνάκης που κάθε φορά έμοιαζε σα να με πήγαινε σε απόκοσμο νησί, η σε μια βάρκα σε ένα ήσυχο πέλαγος και μόνοι μας στο κόσμο να ανοίγαμε έγκατα εντός μας, να ξεπηδήσουν ιδέες και κοσμοθεωρίες. Κοσμογονικός για μένα.
Ο Φασουλής και ο τρόπος που κοιτάει τον κόσμο. Ο Διονύσης Σαββόπουλος για τον κόσμο που αλλάζει με τραγούδια, από Θεσσαλονίκη – Αθήνα και κάθε τραγούδι σαν ένα μυθιστόρημα.
Ήμουν λοιπόν, από τύχη και συγκυρία, σε μια καλή εποχή για την δημοσιογραφία, την κατάλληλη στιγμή σε κατάλληλο μέσο.
Σπουδαίοι πραγματικά μου είπαν τις ιστορίες τους και με έκαναν αυτό που είμαι, δίνοντας μου ένα κομμάτι σα παζλ στη δική μου ψυχή. Τώρα, πια, δεν θέλω άλλες ιστορίες. Μισές, μέτριες, χωρίς μαγεία. Το παζλ ολοκληρώθηκε.