Κι έλεγε: «Μ΄ακούουους!»…

|>Παντελής Π. Ξανθίδης

|> Το ύστατο χαίρε σήμερα στον Γιώργο Κουρή, εκεί στην Κεφαλλονιά “του”… Σε στενό οικογενειακό κύκλο η κηδεία, του ανθρώπου με την ποικίλη και ταραχώδη επιχειρησιακή δράση, που ενώ «ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις» κυκλοφορούσε με βεσπάκι!

Πολλά έχουν γραφεί και περισσότερα έχουν ειπωθεί για τον Γιώργο Κουρή και ίσως ακούσουμε και διαβάσουμε κι άλλα. Ήταν εντελώς μια περίεργη προσωπικότητα ως «τρελός Κεφαλλονίτης»! Κάποιοι τον θωρούσαν ως άνθρωπο των άκρων και άλλοι ως ευέλικτο επιχειρηματία που δεν έχανε την ευκαιρία. Όμως, ό, τι από τα δύο και να ήταν  ο Γιώργος Κουρής -κατά κοινή ομολογία- είχε λόγο και ήξερε να υπερασπίζεται τους ανθρώπους του, μέχρι παρανομίας!

Με τον Γιώργο Κουρή γνωριστήκαμε το 1978, όταν ήμουν υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της ΕΔΗΚ και εκείνος “ψαχνόταν” να εκδώσει μία εφημερίδα. Είχε έρθει στο γραφείο, μου είπε ότι θα ήθελε να βγάλει εφημερίδα που -ως ό ίδιος Κεντρώος- να στηρίζει την ΕΔΗΚ και πήγαμε στο γραφείο του αξέχαστου Ιωάννη Ζίγδη.

Ο Κουρής, δεν ζήτησε από τον Ζίγδη κάποια οικονομική αρωγή, κάτι που ήταν αδύνατο για τα οικονομικά του κόμματος. Απλά ζήτησε την συμπαράσταση του χώρου. Με δυό λόγια η συνάντηση απέβη εποικοδομητική και για τις δύο πλευρές.

Μόλις βγήκαμε, ο Γιώργος Κουρής με ρωτάει αν δουλεύω πουθενά και του είπα ότι συνεργάζομαι με τον γαλλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο “Europe Sud-Est” του αξέχαστου Μαρκ Μαρσώ. Δείχνει να εκπλήσσεται και μου λέει: «Με τους Φραντσέζους μωρέ; Δεν έρχεσαι κάτω στον Ταύρο να τα πούμε;»…

Ενημερώνω τον “κολλητό” μου συνάδελφο και ρεπόρτερ σε ημερήσια εφημερίδα και πηγαίνουμε μαζί στις εγκαταστάσεις της οδού Δήμητρος. Εκεί γνωριστήκαμε με τον αδελφό του τον Μάκη Κουρή και ο Γιώργος, μίλησε για την εφημερίδα που προγραμμάτιζε να εκδώσει. Μπορεί να μην συμφωνήσαμε για την έκδοση τού πρώτου ημερήσιου φύλλου του, με τον τίτλο “Εφημερίδα”, αλλά πάντα βρισκόμασταν κοντά…

Ο χρόνος περνούσε, η “Εφημερίδα” ανέστειλε την κυκλοφορία της και όταν τον Μάρτιο του 1980 οι Κουρήδες εξέδιδαν την “Αυριανή”, εγώ εργαζόμουν στην εφημερίδα “Ακρόπολις” του αξέχαστου Νάσου Μπότση…

Και φτάνουμε στο καλοκαίρι του 1989, όπου η “Ακρόπολις” ανέστειλε την κυκλοφορία της. Από τότε, μόνον κάτι κακέκτυπα με τον τίτλο της κυκλοφόρησαν.

Ήταν η εποχή του «βρώμικου 89» και εργαζόμουν στο Α’ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, όταν ένα μεσημέρι συναντιέμαι με τον Μάκη Κουρή στη Βαλαωρίτου και κουβέντα στην κουβέντα, πήγα το απόγευμα να τον δω στο γραφείο…

Αποτέλεσμα, ένας «αντιαυρινιστής» της “Α”, να αναλάβει επί ένα εξάμηνο ρόλους στην “Αυριανή” με τον Μάκη Κουρή και στο “Ράδιο Αθήνα 99,1” με τον αξέχαστο Μιχάλη Γαργαλάκο! Τότε που οι “μεγάλοι” του ΠΑΣΟΚ, περίμεναν “ουρά” στον διάδρομο του ραδιοφώνου για να πούνε κάτι από το μικρόφωνο έστω για ένα λεπτό! Και οι πιο… θρασείς, να περιμένουν “ουρά” έξω από το γραφείο του Μάκη Κουρή!

Την εποχή εκείνη είχα κάποια φορολογικά προβλήματα. Μπορεί να ήταν γνωστό στον χώρο ότι δεν μου αναλογούσαν, αλλά βρέθηκε κάποιος ρουφιάνος να με “καρφώσει” στην εφορία, για το πού εργάζομαι! Ο έφορος στέλνει ειδοποίηση στην επιχείρηση για να κατασχεθεί εξ ολοκλήρου ο μισθός μου, όπως και οι επόμενοι μισθοί!

Με φωνάζει ο Γιώργος Κουρής στο γραφείο του, κλείνει την πόρτα, με ενημερώνει για το «χαρτί» και μου λέει: «Μ΄ακούουους! Μην τρομοκρατείσαι και να πάνε να γ@#$%ε! Μη σε νοιάζει τίποτα! Εντάξει;». Για να μην τα πολυλογούμε, ο Γιώργος Κουρής έκανε υπεύθυνη δήλωση ότι δεν γνώριζε εργαζόμενο με αυτό όνομα!

Μετά από 2-3 μήνες, τον ενημερώνω ότι σκέπτομαι να αποχωρήσω από την επιχείρηση, για κάποιους προσωπικούς λόγους. Εκείνη την στιγμή μπαίνει στο γραφείο ο αξέχαστος Δημήτρης Μαρούδας που είχε αναλάβει το “Κανάλι 29” και παράλληλα διηύθυνε την εφημερίδα “Νίκη”. Λέει ο Κουρής:

«Ωρέ Μαρούδα ακούς τι μου λέει αυτός; Ότι θέλει να φύγει!» και γυρίζει προς εμένα λέγοντας: «Δεν μου λες, έχεις βρει αλλού δουλειά και φεύγεις;»… Όταν του το αρνήθηκα, μου λέει «Πας με τον Μαρούδα;». Πριν απαντήσω με πιάνει ο Μαρούδας από τον ώμο και μου λέει: «Αύριο το πρωί κατά τις 11 έλα στη ‘Νίκη’ για καφέ…». Και ατάκα ο Κουρής φωνάζει με το… φημισμένο του «τ΄ακούουους!».

Το… άκουσα! Πήγα στο ραντεβού και είχα την τύχη να συνεργαστώ με έναν θαυμάσιο άνθρωπο, όπως ήταν ο Δημήτρης Μαρούδας. Μετά τον θάνατό του, η “Νίκη” περιέπεσε σε ανάξια χέρια, απολυθήκαμε οι επικεφαλής (χωρίς αποζημίωση!) από κάποιον “συνάδελφο”.

Ο Γιώργος Κουρής, δεν υπάρχει πιά. Όπως προαναφέρεται, θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά για τον βίο και την πολιτεία του. Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα με τα “συν” και τα “πλην” του. Ας μην θυμώμαστε τα “πλην” του, ακόμη και τότε που άφηνε στον δρόμο δεκάδες εργαζομένων. Ας μνημονεύουμε τα “συν” της πολυετούς παρουσίας του. Άνθρωπος ήτανε και λάθη έκανε. Άλλωστε, ο «τεθνεώς δεδικαίωται»… Προσωπικά, δεν ξεχνώ ποτέ τη λεβέντικη στάση του απέναντί μου. Συλλυπητήρια, στον γιό του τον Ανδρέα, στον στον αδελφό του τον Μάκη και στους άλλους συγγενείς και φίλους του. Καλό του ταξίδι.