Του
Δήμου Πλίνιου

Το άνοιγμα της υπόθεσης με τη συνωμοσία κατά του Κώστα Καραμανλή, ξαναφέρνει στο προσκήνιο μια από τις πτυχές του σχεδίου για την ανατροπή του (Σχέδιο “Πυθία”), εκείνη με το δήθεν σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων.

Είναι γεγονός ότι, διάφορες αιτίες πολιτικές και κοινωνικές αλλά και η αντίθεση του κρατικοδίαιτου τραπεζικού κατεστημένου, ήταν εκείνες που καθυστέρησαν αδικαιολόγητα τη μεταφορά, εφαρμογή και κατανόηση της σύγχρονης, εφαρμοσμένης παγκοσμίως, χρηματοοικονομικής επιστήμης στην Ελλάδα.

Η ελληνική κοινωνία βαθειά επηρεασμένη από την “αριστερή φρασεολογία “, ανακάλυψε -όλως αιφνιδίως- το Χρηματιστήριο όχι επειδή αντιλαμβανόταν τις μετοχές ως επενδυτικό και αναπτυξιακό εργαλείο αλλά επειδή τις είδε ως πηγή εύκολου άμεσου κέρδους . Έτσι, αβοήθητη και έντεχνα αποπροσανατολισμένη από επιτήδειους κερδοσκόπους πολιτικούς και τραπεζικούς, απώλεσε ανεπιστρεπτί, τεραστία ποσά.

Η ψυχρολουσία από το φιάσκο με τις μετοχές οδήγησε τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία όπως και τους μικρο- επενδυτές να τοποθετηθούν μαζικά στην υποτιθέμενη ασφάλεια των παραδοσιακών, πλην απαξιωμένων, ομολόγων εκδόσεως ελληνικού δημοσίου.

Απαξιωμένων, διότι η πλασματική τιμή τους εξαρτάτο απόλυτα από τα γερμανικά ομολόγα με τα οποία ήταν συνδεδεμένα αλλά και από τη σχέση ΑΕΠ- χρέους. Ήταν μια αναχρονιστική χρηματοοικονομικά επενδυτική επιλογή που επικροτήθηκε και από τις Κασσάνδρες της “Αριστεράς” ως ιδεολογική της δικαίωση απέναντι στον, υποτιθέμενο, χρηματιστηριακό τζόγο.

Γιατί όμως οι διοικήσεις των Ταμείων και το ευρύτερο επενδυτικό κοινό δεν ενημερώθηκαν από τους εξ αντικειμένου επενδυτικούς τους συμβούλους την Τράπεζα της Ελλάδος υπό τον κ. Θωμόπουλο αλλά και τις Τράπεζες οι οποίες δραστηριοποιούνταν σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό με υπερπροσφορά συμβουλευτικών υπηρεσιών;

Γιατί δεν πληροφορήθηκαν ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, παραβαίνοντας συστηματικά, ουσιαστικά και δεοντολογικά τους κανονισμούς του ευρω- συστήματος που καθορίζουν το ρόλο της ως ανταποκρίτρια κεντρική τράπεζα, μετέτρεπε τις καταθέσεις των ασφαλιστικών οργανισμών ΝΠΔΔ σε ομόλογα της αρεσκείας της όταν και όποτε ήθελε κσι στην τιμή που ήθελε, πάντα εν αγνοία των διοικήσεων, που είχαν-αποδεδειγμένα- ελλιπή κατάρτιση περί των χρηματοοικονομικών;

Γιατί δεν ενημέρωσε κάποιος- αρμοδίως- τα Ταμεία ότι, στην ίδια λογική, και οι διοικήσεις κάποιων Τραπεζών τους πουλούσαν παραδοσιακά ομόλογα σε προκαθορισμένη τιμή προτού καν γίνει η δημοπρασία, προτού καν εκδοθούν;

Ο λόγος που υπερφόρτωναν με ομόλογα -“χαρτιά” τα Ταμεία του κράτους είναι απλός.

Η Ελληνική Δημοκρατία πλήρωνε πολύ υψηλότερους τόκους από εκείνους που χρέωνε τις Τράπεζες και την Τράπεζα Ελλάδος η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. ΄Ετσι, γινόταν το πάρτι: Αποτελέσματα χρήσης των Τραπεζών με υψηλή κερδοφορία, μπόνους στα στελέχη, θαλασσοδάνεια στα κόμματα, χρυσοπληρωμένες διαφημίσεις στα ΜΜΕ. ‘Ολα άψογα, εγγράφοντας τριπλή υποθήκη στον ελληνικό λαό. Μέσω του ΑΕΠ η πρώτη διότι τα ομόλογα πληρώνονται εν τέλει ως μέρος του ΑΕΠ, η δεύτερη διότι ο εσωτερικός τους πλούτος είναι το ίδιο το ΑΕΠ, και η τρίτη διότι τα ενεχυρίαζαν στην ΕΚΤ για νέο δανεισμό

Όταν το 2007 η τότε κυβέρνηση εν όψει του κινδύνου του υπερδανεισμού προσπάθησε να αποσυνδέσει την διπλή σύνδεση του ΑΕΠ από τις ομολογιακές εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου εκδίδοντας σύνθετα ομόλογα , τα οποία δεν έχουν ως εσωτερικό πλούτο το ΑΕΠ, αλλά πανίσχυρους ευρωπαϊκούς δείκτες όπως euribor, libor ισοτιμίες στερλίνας ευρώ, σημειώθηκε ξέγερση από το τραπεζικό κατεστημένο και τα πολιτικά του φερέφωνα, με εξασφαλισμένη την αθόρυβη συμπαράσταση των τότε δανειστών και νυν πιστωτών της Ελλάδας.

Και έρχεται σήμερα ο Γιάννης Βαρουφακης , να δικαιώσει τα σύνθετα ομόλογα με τη πρόταση τού να δομηθεί όλο το χρέος της χώρας ως σύνθετο ομόλογο (structure bond) υπό τη μορφή “αέναου” ομολόγου (perpetual) με προσυμφωνημένες καταβολές έως την εξόφλησή του.

Ας σημειωθεί ότι το ασφαλιστικό ταμείο των Τραπεζοϋπαλλήλων έχει στη κατοχή του ομόλογο 5.000.000 ευρώ (perpetual) εκδόσεως ελληνικής τράπεζας από το 2005. Εν τέλει, προτάθηκε στους εταίρους εκείνη η λύση που σταδιακά είχε ξεκινήσει σωστά από το 2007 επί Καραμανλή.

Να θυμηθούμε ότι ο Κ. Καραμανλής, λίγο έλειψε να ανατραπεί το 2007 από τη στημένη υπόθεση των δομημένων ομολόγων. Τι ο Γ. Ζορμπάς τέως γραμματέας εξοπλισμών σε ρόλο αδιάφθορου, τι εξεταστικές χωρίς επικυρωμένο από το Κοινοβούλιο πόρισμα, τι κόσμος στη φυλακή για να αποσπαστούν υπό το καθεστώς πίεσης “ομολογίες”!

Όπως, όμως, αποδείχτηκε εκ των υστέρων η ένταξη στο PSI ήταν το μεγάλο το κόλπο και πολλά τα λεφτά για κάποιους. Τόσο πολλά, ώστε περίσσευαν και για τα τσιράκια.

Με δομημένα ομόλογα στο χαρτοφυλάκιο του κράτους δεν θα εφαρμοζόταν κούρεμα διότι αφ’ ενός υπόκεινται στο βρετανικό δίκαιο και αφ’ ετέρου έχουν τιμή πραγματική που οφείλεται και στο γεγονός ότι ο πλούτος τους αντικατοπτρίζει την οικονομική κατάσταση όλης της Ευρωζώνης. Τι θα κούρευαν, λοιπόν, οι “κουρείς” του PSI; Την οικονομία της Ευρωζώνης;

Κι όμως, ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια των πολιτικών και των πολιτών που ανυποχώρητα αγωνίστηκαν στην υπόθεση των δομημένων ομολόγων για το καλό της χώρας. Της χώρας, που δεν απώλεσε ούτε ευρώ από τα συγκεκριμένα προϊόντα, ενώ κάποιοι άνθρωποι έχασαν την υγεία, τις περιουσίες και την εργασία τους. Δεν είναι τρέλα, τελικά, να ζεις στην Ελλάδα;