Τα ιδιωτικά κανάλια φρόντισαν… για να αποκατασταθεί το κύρος τής δημόσιας τηλεόρασης

Δ. Κωνσταντάρας |> Πολλή συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και καιρό για το μέλλον της Δημόσιας ( Κρατικής τέλος πάντων, όσο κι αν δεν μας αρέσει) Ραδιοτηλεόρασης. Της ΕΡΤ εν ολίγοις. Που τα τελευταία είκοσι χρόνια – και βάλε- πάει απ΄ το κακό στο χειρότερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και παλαιότερα όλα ήταν ανθηρά και ουσιαστικά.

Η ΕΡΤ ήταν ΠΑΝΤΑ ευάλωτη και… ευεπίφορη. Εργαλείο για να κάνουν κάποιοι τη δουλειά τους.  Όχι ότι δεν έχουν υπάρξει θετικές περίοδοι, με αξιόλογες προσπάθειες και άξιους ανθρώπους, κάτι που αποδεικνύεται και από το ότι όταν δημιουργήθηκε η Ιδιωτική Τηλεόραση, ΟΛΟΙ έσπευδαν να δελεάσουν και να πάρουν κοντά τους στελέχη της ΕΡΓΤ λόγω εμπειρίας, τεχνογνωσίας και προσόντων.

Όλο το οικοδόμημα της Ιδιωτικής Τηλεόρασης στήθηκε πάνω στην ΕΡΤ και τους ανθρώπους της. Και αφού η «γενιά» αυτή…. αφυπηρέτησε, πετάχτηκε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλη αυτή η ικανότητα, όλη αυτή η εμπειρία θαυματούργησε στην Ιδιωτική Τηλεόραση αλλά ΔΕΝ θαυματούργησε όταν ήταν στην ΕΡΤ;

Πρώτο δεδομένο: Μέσα στην ΕΡΤ, ήσουν υπήκοος εντολών που προέρχονταν από υψηλά ιστάμενους , άσχετους σε γενικές γραμμές, «υπεύθυνους» που ήθελαν να κάνουν «καλό» στις κυβερνήσεις και στις «κλίκες» τους. Ήξερες να κάνεις τη δουλειά σου, την έκανες και εν ριπή οφθαλμού βρισκόσουν στην… ταινιοθήκη «μετρώντας Bic». Δεν ήσουν «δικός τους». Ήσουν «φιλόδοξος». Ήθελες να «υπονομεύσεις» το σύστημα.

Δεύτερο δεδομένο: μα στην Ιδιωτική Τηλεόραση υπήρχε ελευθερία; Δεν υπήρχαν υπεύθυνοι»; Δεν υπήρχαν «εντολές»; Φυσικά και υπήρχαν. Αλλά μέχρι να παγιωθεί μια κατάσταση , μέχρι τα νεοφερμένα στην τηλεόραση στελέχη των επιχειρηματικών συμφερόντων που είχαν φτιάξει τα κανάλια να πιστέψουν ότι τα είχαν μάθει όλα, η Ιδιωτική Τηλεόραση είχε εκμηδενίσει την ΕΡΤ και είχε «κατσικωθεί» στην κεφαλή των καναλιών.

Τρίτο δεδομένο: Με την επικράτηση των ιδιωτικών, ουδείς ασχολήθηκε με την ΕΡΤ ώστε να προχωρήσει σε σωστές προσλήψεις ανθρώπων, ανανέωση των μηχανημάτων και τεχνολογίας και διαμόρφωση νέας φιλοσοφίας παρά μόνο στη δημιουργία ενός μηχανισμού «βολέματος ημετέρων» και προώθησης των εκάστοτε κυβερνητικών δραστηριοτήτων.

Τέταρτο δεδομένο: Όλοι οι νεοπαγείς σωτήρες της ιδιωτικής τηλεόρασης «ξεπουλήθηκαν» στο στόχο του εύκολου εμπορικού κέρδους, αντέγραψαν κατά κόρον ξένες ιδέες, «φρεσκάρισαν» – είναι γεγονός αυτό- πρόσωπα, μουσικές, γραφικά, πρόσθεσαν αρχικά ελευθεροστομίες και τέλος, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία / απροθυμία  του Κράτους να επενδύσει στην ΕΡΤ και λογικά μετατρέποντάς την σε τυμπανιαίο πτώμα, , προχώρησαν σε να νέο μοντέλο καθημερινής ενημέρωσης / ψυχαγωγίας με αδιάφορα – πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων- και χαζοχαρούμενα προγράμματα με αποτέλεσμα σήμερα, να μην υπάρχει ΟΥΤΕ αξιόμαχη Ιδιωτική Τηλεόραση, ΟΥΤΕ ΕΡΤ.

Και συμφωνώ απόλυτα με την άποψη του συναδέλφου Θανάση Μαυρίδη όταν λέει ότι «το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν λάθος. Λάθος θα είναι και μία λογική συρρίκνωσης της ΕΡΤ. Και θα μοιάζει με τιμωρία. Η ΕΡΤ μπορεί να αντεπεξέλθει στην αποστολή της».

Αν και υπηρέτησα είκοσι χρόνια την ΕΡΤ και… γράμματα γνωρίζω, δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάνω –και μάλιστα δημόσια, τώρα που δεν έχω καμία ιδιότητα– συστάσεις σε υπεύθυνα πολιτικά όργανα. Αλλά η ΕΡΤ μπορεί να ζήσει και να αποκατασταθεί το κύρος της. Έχεi φροντίσει γι’ αυτό η Ιδιωτική Τηλεόραση.