Ο Χίτλερ για τις σφαγές του αναφέρθηκε στα Ολοκαυτώματα που προκάλεσε ο Κεμάλ, λέγοντας: «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;»

Θεοφάνης Μαλκίδης* |> Όταν ο επικεφαλής της Ναζιστικής Γερμανίας προετοίμαζε μαζί με τους υπόλοιπους δολοφόνους, τα μαζικά εγκλήματα που σημάδεψαν την ανθρωπότητα, αφού αναφέρθηκε με κολακευτικά λόγια στον Κεμάλ, στο φυσικό και ηθικό αυτουργό της Γενοκτονίας Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων, ρωτήθηκε από τους συνεργάτες τους πως θα παρακαμφθεί η πιθανότητα να λογοδοτήσουν για τις πράξεις αυτές. Η απάντηση του Χίτλερ συνοψίστηκε στη φράση «ποιος θυμάται τους Αρμένιους;». Οι λέξεις αυτές ήταν και παραμένουν την επιβεβαίωση ότι το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εναντίον των Αρμενίων, των Ελλήνων και των άλλων λαών επειδή δεν τιμωρήθηκε, μπορεί να επαναληφθεί.

Όπως και έγινε με τις μαζικές δολοφονίες, τα ολοκαυτώματα εναντίον των λαών που βίωσαν την πολιτική της Ναζιστικής Γερμανίας και σήμερα επαναλαμβάνεται με την νέα εθνοκάθαρση του Αρμενικού λαού στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) με την πολιτική τού Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, μαζί με αυτή εναντίον των Ελλήνων, είναι τα πρώτα μαζικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, εγκλήματα τα οποία παραμένουν ατιμώρητα, τα οποία παραμένουν χωρίς κάθαρση, χωρίς Νέμεση, γι’ αυτό και επαναλαμβάνονται σήμερα.

Η νέα εθνοκάθαρση που υφίσταται ο Αρμενικός λαός στο Αρτσάχ και η μανία τού θύτη μαζί με τους συνεργάτες του να εξαφανίσουν τα σπουδαία σημάδια της Αρμενικής παρουσίας είναι πρωτοφανής. Από τις εστίες, τις εκκλησίες, τα μνημεία, μέχρι τους τάφους, κάθε τι Αρμενικό πρέπει να εξαφανιστεί.

Βεβαίως, τόσο στο ζήτημα της Γενοκτονίας, όσο και στο σημερινό τής εισβολής και της εκδίωξης των Αρμενίων του Αρτσάχ, τη στιγμή που η διεθνής κοινότητα είτε σιωπά και συναινεί στο έγκλημα, είτε αδιαφορεί, είτε κρατά ίσες αποστάσεις, συστήνοντας αυτοσυγκράτηση, ο Αρμενικός λαός, πράττει το χρέος του. Ιστορικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό, πατριωτικό, υπερασπιζόμενος την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την Πατρίδα του.

Έννοιες στον τύπο και στην ουσία που αποτελούν ενοποιητικούς παράγοντες του πολλαπλώς δοκιμαζόμενου Αρμενικού λαού.

Η εμπειρία μου με τους Αρμένιους στο μακροχρόνιο διεθνή αγώνα αναγνώρισης απέναντι στην άρνηση της Τουρκίας και την υπονόμευση των θλιβερών συνοδοιπόρων της, έχει ιστορική σημασία και ανθρωπίνως είναι συγκινητική.

Τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων, συνεχίζουμε σήμερα την πορεία αλήθειας και ιστορίας, δικαιοσύνης και αποτροπής νέων εγκλημάτων. Το Αρτσάχ και η αντίσταση του Αρμενικού λαού είναι η επιβεβαίωση του ανυποχώρητου αγώνα για την επιβίωση και τη συνέχεια.

Με πράξεις και αγώνα απέναντι επίγονους των Νεότουρκων και Κεμαλικών, απέναντι σημερινούς δολοφόνους, που εκδιώκουν πάνω από εκατό χιλιάδες Αρμενίους από το Αρτσάχ, τον ιστορικό χώρο τού Αρμενικού έθνους και σε αντιστοιχία/αναλογία ότι είναι η Κύπρος για τον Ελληνισμό.

Το ζήτημα της νέας μαζικής δολοφονίας και εκδίωξης από τη μήτρα των Αρμενίων το Αρτσάχ μάς αφορά ως ανθρώπους, ως ενεργούς πολίτες, ως απόγονους Γενοκτονηθέντων, υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου, του πολιτισμού, της αλήθειας και της ιστορίας. Αρμένιους, Έλληνες, όλη την Ανθρωπότητα.

Η δικαιοσύνη είναι ένα πανανθρώπινο αίτημα και ως τέτοιο οφείλουμε όλοι να αγωνιστούμε για να λάβει σύντομα τη θέση που της αξίζει στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην ιστορία των λαών, του Αρμενικού και του Ελληνικού, για την καταδίκη καθεστώτων, κρατών, θεσμών, προσώπων που γνωρίζουν μόνο την καταστροφή, τη λεηλασία, τη Γενοκτονία, το έγκλημα.

Η αντίσταση στην εξαφάνιση, ο αγώνας επιβίωσης των Αρμενίων, είναι το αίτημα από την Κύπρο και το Αιγαίο μέχρι τον Καύκασο. Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση, μετά το σκοτάδι έρχεται το φως. Κανείς δεν πρέπει να σιωπά για τη νέα εθνοκάθαρση του Αρμενικού λαού στο Αρτσάχ!

(*) Ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου