Τέχνη και Άνθρωπος…

Τ/Π |> Μία μία ταινία-ορόσημο του διεθνούς κινηματογράφου συνεχίζονται την Παρασκευή το βράδυ στις 9, οι προβολές στο “Σινέ Τερψιθέα” – όπως χαρακτηρίζεται ο χώρος του κάτω κήπου της κεντρικής πειραϊκής πλατείας. Πρόκειται για το “Ριφιφί” που γύρισε το 1957 ο αξέχαστος Ζυλ Ντασσέν με τον γαλλικό τίτλο”Du rififi* chez les hommes” – ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Auguste le Breton.

Όπως ήδη είναι γνωστό, οι προβολές αυτές στον Κάτω Κήπο της Τερψιθέας γίνονται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, αλλά με μία προϋπόθεση που όμως ΔΕΝ αφορά όλους τους θεατές, παρά μόνον εκείνους που έχουν κάποια δυνατότητα να συμπαρασταθούν στο φιλανθρωπικό έργο της “Αλληλεγγύης” Πειραιά, που είναι η συνδιοργανώτρια των Παρασκευών μαζί με τον σύλλογο “Φίλοι Κήπων Τερψιθέας”.

Όμως ας διαβάσουμε ένα σημείωμα που έστειλε στον Τ/Π ένας από τους θεατές. Γράφει:

(*) rififi= διένεξη, αναστάτωση, χαλασμός

“Την περασμένη Παρασκευή άρχισαν οι καλοκαιρινές  κινηματογραφικές προβολές στον Κήπο της Τερψιθέας. O κόσμος χρησιμοποίησε όλες τις καρέκλες που ήταν διαθέσιμες και οι θεατές ήμασταν περίπου 150. Όλα ήταν ευχάριστα. Ο κήπος ήταν δροσερός, η οργάνωση της προβολής προσεγμένη, η φιλοξενία υποδειγματική. Κάθε θεατής μπορούσε δωρεάν να απολαύσει ένα παγωμένο αναψυκτικό, που προσέφεραν δωρεάν χορηγοί μέσω των εθελοντών“.

Το “Σινέ Τερψιθέα” λειτουργεί με μία ιδιομορφία. Δηλαδή είναι κάπως “συμμετοχική” κατάσταση καθώς οι ίδιοι οι θεατές επιλέγουν τις ταινίες που θα ήθελαν να προβληθούν!

Κάθε Παρασκευή, εδώ και πέντε χρόνια, οι οργανωτές προτείνουν 3 ταινίες διαφορετικού είδους και οι θεατές επιλέγουν, δι΄ανατάσεως των χειρών!

Έτσι την περασμένη Παρασκευή υποψήφιες ταινίες ήταν η ελληνική κωμωδία τα “Κίτρινα γάντια”, το εξαιρετικό “Ριφιφί” και η”Ωραία  της ημέρας ” του Λουί Μπουνιουέλ με την Κατρίν Ντενέβ. Και θεατές επέλεξαν επέλεξαν, γι΄αυτή την Παρασκευή την “Ωραία της ημέρας”.

Μια δροσερή βραδιά Παρασκευής στον Κήπο της Τερψιθέας, δεν χαρίζει την… τέρψη σε κάθε επισκέπτη, αλλά προσφέρει και μίαν ανάσα σε άνεργους συνανθρώπους μας, που η κρίση τους έχει καταδικάσει στην ανέχεια. Και οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι… εξωγήινοι! Είναι της διπλανής πόρτας. Κυρίες και κύριοι, άρρωστοι, γέροντες και παιδάκια, που η αξιοπρέπεια δεν τους επιτρέπει να βγουν στη ζητιανιά…

Τι κόστος μπορεί να έχει μία τσάντα με τρόφιμα διαρκείας, όταν υπολογίσει κάποιος πόσα παιδάκια θα θυμηθούν το γάλα και πόσοι θα βάλουν μια μπουκιά στο στόμα τους…