…μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό…

Τ/Π |> Υπάρχουν κάτι τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία, που μέσα σε 3΄λεπτά καταφέρνουν να πούνε τόσα, όσα δεν λένε τρεις τόμοι! Αποτελούν ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο το οποίο γεννήθηκε από την ερωτική συνάντηση κάποιων στιγμών έμπνευσης. Ο μουσικός δημιουργός βάζει τη μελωδία, ο στιχουργός τα λόγια κι ο ερμηνευτής τη φωνή του.

Όταν όμως αυτή η ερωτική συνάντηση τύχει στην κατάλληλη στιγμή, τότε το προϊόν δεν θα είναι απλώς «τραγουδιστικό», αλλά -κατά κοινή ομολογία- ένα σωστό έργο Τέχνης!

Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να εκφράσει αντίρρηση σχετικά με το τραγούδι «Δίδυμα φεγγάρια» και μάλιστα αν το ακούσει κάποιο δειλινό τ΄Αυγουστου… Βρε, και μέρα-μεσημέρι στην Ομόνοια να είναι!

Μια μέρα του 1993 λοιπόν, ο Κώστας Φασουλάς έδωσε κάποιους στίχους στον Μάριο Τόκα κι εκείνος άρχισε να “ψάχνεται” στα πλήκτρα του πιάνου του και να γράφει την παρτιτούρα. Όταν ολοκληρώνεται η δουλειά φωνάζουν τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Αλέκα Κανελλίδου, για τα περαιτέρω…

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα `θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα `θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ’ αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ’ ανάβω στην καρδιά

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό