Πού ήμασταν όμως όλοι εμείς προ της πανδημίας; Πού ήμασταν προ των μνημονίων;

Ζωζώ Λιδωρίκη* |>Πού ήμασταν όλοι εμείς του Πολιτισμού προ της πανδημίας; Πού ήμασταν προ των μνημονίων; Τι κάναμε για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τα πνευματικά μας δικαιώματα, τις οικονομικές μας απαιτήσεις στην εποχή ψευδαίσθησης της ευημερίας;  Ας αρχίσω με το υστερόγραφο…

Κηρύξαμε τον πόλεμο εναντίον κάθε πλαστικού, αποκηρύξαμε τις πλαστικές σακούλες, τα καλαμάκια, τα μπουκαλάκια και ήρθε η Covid-19 και έντυσε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές όλου του πλανήτη με πλαστικό και όλους μας με πλαστικά γάντια! Τι τραγική ειρωνεία!

Και ας πάμε τώρα στην… πολιτιστική πανδημία. Είπαμε,το δηλώσαμε, το γράψαμε ότι ο Πολιτισμός είναι ο πρωταγωνιστής της καραντίνας! Σύμμαχος της Υγείας και της Παιδείας! Η καραντίνα φεύγει σιγά-σιγά και οι «εργάτες» του Πολιτισμού – όχι όλοι – ξεσηκώνονται. Διότι δει δη χρημάτων και άνευ τούτων… Και αρχίζει το γνωστό από αρχαιοτάτων ελληνικών χρόνων τροπάριο: πού είναι το Κράτος;

Πού ήμασταν όμως όλοι εμείς προ της πανδημίας; Πού ήμασταν προ των μνημονίων; Τι κάναμε για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τα πνευματικά μας δικαιώματα, τις οικονομικές μας απαιτήσεις στην εποχή ψευδαίσθησης της ευημερίας;

Ας ξεκαθαρίσουμε ότι πολιτισμός δεν είναι μόνο το θέατρο και οι συναυλίες. Πολιτισμός είναι και τα βιβλιοπωλεία που άνοιξαν  από χθες, και τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι και η μουσική που αγοράζουμε και ο κινηματογράφος που θα δούμε και οι γκαλερί που θα επισκεφτούμε…. Αλλά ας έρθουμε στο Θέατρο και στον Χορό. Σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία παραγωγής «πολιτιστικού προϊόντος». Πώς δεχόμασταν την αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία; Την μη υπογραφή συμβάσεων σε παραγωγές έργων; Τότε ήμασταν αόρατοι. Πώς λοιπόν τώρα θέλουμε να είμαστε ορατοί;

Το πρόβλημά μας είναι τα φεστιβάλ και οι συναυλίες του καλοκαιριού και το επίδομα γι’ αυτούς τους μήνες; Αυτό είναι το business plan της πολιτιστικής στρατηγικής που ζητάμε; Ρωτήσαμε τους παραγωγούς εάν θέλουν να βάλουν τα χρήματα τους για να τα χάσουν;

Οι παραγωγοί δεν είναι φιλανθρωπικά σωματεία. Και τέλος ρωτήσαμε και τον… ξενοδόχο, δηλαδή το κοινό, τον θεατή εάν θα θελήσει και εάν θα μπορεί να πληρώσει για να πάει στο θέατρο, με την οικονομική ασφυξία που έρχεται… Φωνές χωρίς σκέψη… Σκέψη χωρίς νέο πολιτιστικό προσανατολισμό.

Μας λείπει το οργανωμένο σχέδιο, οι ουσιαστικές προτάσεις που ΕΜΕΙΣ θα υποδείξουμε στο Κράτος, στην εκάστοτε Κυβέρνηση, και θα απαιτήσουμε να συμπεριληφθούν στα μέτρα στήριξης και ρευστότητας.

Η υπεράσπιση του Πολιτισμού δεν γίνεται με κραυγές, ύβρεις και facebook! Ανάμεσα σε συνταγές, λουλουδάκια, ζωάκια και φωτογραφίες από επιδέξιους ρόλους γινόμαστε γραφικοί και όχι πειστικοί. Εάν δεν είμαστε σοβαροί, δεν θα μας πάρουν σοβαρά. Ο οικονομικός σεισμός του πλανήτη πλήττει όλα τα επαγγέλματα και όλους τους «εργάτες». Η κορωνοϊκή τραγωδία ας μας γίνει μάθημα! Διότι η εκδίκηση του πλανήτη προς τον δολοφόνο του, τον ΑΝΘΡΩΠΟ, μπορεί να έρθει και στο μέλλον με πολλούς άλλους τρόπους. Και τότε… Θα έχουμε και άλλες τραγικές… ειρωνείες!

(*) Η κυρία Ζωζώ Λιδωρίκη, είναι πρόεδρος της εταιρείας “Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού” και πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού AmCham
Πηγή: Protagon.gr