Πήραμε όλες τις δήθεν “δυτικές” συνήθειες και αφήνουμε πίσω όσα μας έκαναν ξεχωριστούς

Δημ. Καπράνος |> Πάει και αυτή η Μεγαλοβδομάδα! Και, επιτρέψτε μου, νομίζω ότι περνάμε μια από τις πλέον “άγονες” πασχαλινές περιόδους. Όχι τόσο επειδή υπάρχει αυτή η οικονομική ανέχεια και δυσπραγία, όσο γιατί πάνω από τη χώρα έχει απλωθεί, εδώ και καιρό, ένα σύννεφο απογοήτευσης και απαισιοδοξίας.

Θα θυμάστε ασφαλώς ότι οι μέρες οι πασχαλινές είχαν ιδιαίτερη λαμπρότητα, ήταν μέρες ξεχωριστές. Ήταν η μεγάλη γιορτή, που δεν ήταν συνυφασμένη μόνο με το φαγοπότι και το “πόσο κοστίζει το αρνάκι στην Βαρβάκειο αγορά“.

Ήταν μέρες νηστείας, περισυλλογής, προσευχής. Μέρες που αναλογιζόσουν και συλλογιόσουν πολλά, που έκανες απολογισμό, που εκκλησιαζόσουν επειδή το ήθελες και όχι επειδή “έπρεπε” ή επειδή θα συναντούσες εκεί “πρόσωπα της επικαιρότητας”.

Δυστυχώς, μπήκαμε με ταχύτητες πολύ μεγάλες και με τις “πάντες” στην κούρσα της κατανάλωσης και ντου “λάϊφ στάϊλ” και χάσαμε τον έλεγχο. Ντεραπάραμε πολύ γρήγορα και τώρα πασχίζουμε να ξανασηκώσουμε το όχημα και να το βάλουμε στην πίστα.

Μας ήρθε και η φτηνοτηλεόραση, απότοκο και αυτή των μνημονίων, τα καλά -λίγα είναι η αλήθεια- προγράμματα αντικαταστάθηκαν από κακόγουστες φάρσες και ξυπνάς το πρωί και ακούς στην τηλεόραση… τούρκικα!

Μεταξύ μας, αγαπητοί, δεν είναι σόϊ τώρα να βλέπεις να διαφημίζονται λαμπάδες με τον “μίστερ Αμέρικα” απάνω τους ή με άλλους ¨σούπερ ήρωες”. Είπαμε, εμπόριο, αλλά και κάποιο όριο!

Να πας, νονέ, την λαμπάδα στο βαφτιστήρι αλλά μια λαμπάδα απλή, όπως πρέπει να είναι και όχι λαμπάδα-παιγνίδι. Αλλά, θα μου πεις, όταν το παιδάκι βλέπει τις ρεκλάμες στην τηλεόραση τί θα διαλέξει; Λαμπάδα από το πολυκατάστημα της πλαστικούρας και της φτηνής εισαγωγής!

Να με συμπαθάτε, συμπατριώτες,. αλλά κάπου την έχουμε πατήσει άσχημα. Πήραμε όλες τις δήθεν “δυτικές” συνήθειες και αφήνουμε πίσω όλα εκείνα που μας έκαναν ξεχωριστούς. Δεν λέω να πλακώσετε ξαφνικά τα τσάμικα και τα καλαματιανά και να ξαναφέρετε τις νταμιζάνες με την ρετσίνα. Αλλά η Λαμπρή είναι ελληνική γιορτή, είναι γιορτή της οικογένειας και της πίστης. Δεν είναι ούτε να τρέχεις στα κοσμικά ξενοδοχεία ούτε στα λοιπά “στέκια”, για να γίνεις “γκλαμουράτος”.

Απλά πράγματα. Η εκκλησία, η μαγειρίτσα, τα αυγά, το κρέας την Κυριακή, τα τσουρέκια, τα κουλουράκια. Απλά, ελληνικά και καθαρά!

> Πηγή: Εφημ. “Δημοκρατία”