Ο Σέρβος διεθνής μπασκετμπολίστας είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο στις 14 Νοεμβρίου – Πριν μερικές ημέρες είχε διακομιστεί στη Σερβία

|> Θλίψη  στον χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα του μπάσκετ προκαλεί η είδηση ότι ο μπασκετμπολίστας της ΑΕΚ, Στέφαν Γέλοβιτς έχασε τη μεγάλη μάχη που έδινε εδώ και περίπου έναν μήνα για να κρατηθεί στη ζωή.

Ο Σέρβος πάουερ φόργουορντ/σέντερ, ο οποίος στις 14 Νοεμβρίου υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, στην προπόνηση της «Ένωσης», πέθανε σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 1989 στο Νόβι Σαντ, ο Γέλοβατς έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην ΚΚ Βιζούρα. Στη συνέχεια έπαιξε σε Μέγκα Βιζούρα, Ερυθρό Αστέρα, Αντάλια, Καζέρτα, Λιέτουβος Ρίτας, Σαραγόσα, Νίζνι, Μπάμπεργκ, Γκαζιαντέπ, ενώ την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε στην Ιαπωνία.

Στην ΑΕΚ ήρθε το φετινό καλοκαίρι και στις 14 Νοεμβρίου ο Σέρβος (ύψος 2,08μ.), υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στο κλειστό των Άνω Λιοσίων.

Για αρκετές ημέρες νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας, όντας σε καταστολή, με την οικογένειά του να βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του. Τελικά στις 2 Δεκεμβρίου οι δικοί του άνθρωποι πήραν την απόφαση να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, όπου τελικά σήμερα άφησε την τελευταία του πνοή.

Η ανακοίνωση της ΑΕΚ

Πώς να τα βάλεις με τα κελεύσματα της μοίρας; Πώς να συμβιβαστείς με τα ακατανόητα; Το γελαστό παιδί μας έφυγε…

ΤΡΑΓΩΔΙΑ… Ανείπωτος ο πόνος. Το θλιβερό μαντάτο έφτασε πριν λίγο από τη Σερβία. Ο μαχητής μας, ο αδερφός μας, ο Stevan έγινε άγγελος. Πέταξε στους ουρανούς…

17 Αυγούστου 2021. Πάτησε Λιόσια. Μας χάρισε απλόχερα το χαμόγελο. Δύσκολοι οι καιροί. Το είχαμε όλοι ανάγκη.

14 Νοεμβρίου 2021. Πάγωσε ο χρόνος. Ο αδερφός μας άρχισε να δίνει την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του.

Αντλούσε δύναμη η ομάδα από τον αγώνα του. Από το πάθος του. Από την προσδοκία. Από την ελπίδα.

5 Δεκεμβρίου 2021. 22 ημέρες μετά δηλαδή… Η άνιση μάχη τελείωσε. Ο Stevan δεν άντεξε…

Τι να πεις στην οικογένειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερφή του, στη σύντροφο; Τσακισμένη και η αθλητική του οικογένεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνειδητοποιήσει, ότι έχασε το παλικάρι της;

«Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι, χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι…», έγραψε ο ποιητής. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν υπάρχουν…

Η Ιστορία του ενδόξου Σωματείου μας συνυφυσμένη με τα δύσκολα και τις τραγωδίες, αλλά Χάρε το παράκανες… «Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί…» Καλό κατευόδιο, αδερφέ μας.