Κάποιοι κωπηλατούμε στην κατεβασιά των χειμάρρων ψυχοσωμάτων· χωρίς πυρίμαχες στολές παλεύουμε να ανασχέσουμε τη λάβα τελεσιγράφων

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Όπως ο συμπαγής φλοιός και ο ρευστός πυρήνας της Γαίας, έτσι και τα Δέντρα Αποφάσεων, άλλως Αλγόριθμοι, στην άσκηση της Ογκολογικής Πράξης: δεν υπάρχει αλγόριθμος διάγνωσης και θεραπείας που να μην είναι ελκυστικά στέρεος και σαφής στις πρώτες φάσεις και αποφάσεις και να μη ρευστοποιείται στις τελευταίες.

-Με την απορρέουσα απόγνωση του Κλινικού που γνωρίζει -όσο γνωρίζει- πως η αρρώστια περισφίγγει κυκλικά τον άρρωστο μικραίνοντας ολοένα την ακτίνα περιστροφής, όπως ο περίπλους του καρχαρία γύρω από θήραμα πριν την τελική επίθεση.

-Με την διαισθητική επίγνωση αυτής της πραγματικότητας από την πλευρά του συμπλέγματος αρρώστου-οικείων.

-Με την αρχική συμπαγή αισιοδοξία να ρευστοποιείται σε επαχθή απελπισία μέχρι την εξάχνωση.

Όσοι, ποδηλατούντες και μη, διαβάσουν αυτές τις γραμμές, την παγκόσμια ημέρα επιζώντων του καρκίνου, δικαίως θα σιχτιρίσουν ή το πολύ να με λυπηθούν. Όμως, κάποιοι εμείς κωπηλατούμε αναπόταμα στην κατεβασιά των χειμάρρων ψυχοσωμάτων· χωρίς πυρίμαχες στολές παλεύουμε να ανασχέσουμε τη λάβα των τελεσιγράφων.

Όσοι λοιπόν βρεθήκαμε εκεί, νιώθουμε πως ο πόλεμος κατά του καρκίνου κερδίζεται ή χάνεται στην πρώτη αποφασιστική μάχη· ακόμα καλύτερα πριν από τη γέννησή του: στην Πρωτογενή Πρόληψη.

Για τους λόγους αυτούς πιστεύουμε κι εμείς στον αγώνα για την «Αποτροπή», έστω κι αν μας βλέπετε να χαμογελούμε αινιγματικά όταν ακούμε ιαχές αισιοδοξίας.

Σκεφτόμουν όλα αυτά τα χτικιάρικα φεύγοντας σήμερα από τον θάλαμο 1410· η κόρη αποκαμωμένη, με το κεφάλι ακουμπισμένο στον ώμο της μάνας που από μέρες βογγάει σε κάθε εκπνοή χωρίς να ξέρουμε αν ο κάτοικος του κρανίου έχει ήδη δραπετεύσει.

-Η μάνα βρίσκεται εκεί που όλα έχουν ρευστοποιηθεί και η μόνη βεβαιότητά μας είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα πια.

-Είναι η μάνα στο κάτω-κάτω σκαλοπάτι του Αλγορίθμου που σχεδιάσαμε πριν λίγους μήνες, λίγο αντιγράφοντας τις υπάρχουσες κατευθυντήριες οδηγίες και λίγο παρεκκλίνοντας από αυτές.

-Η μάνα βρίσκεται στην πύρινη λάβα του Πυρήνα και πλάι η κόρη την ακουμπά με το ανήμπορο μοιρολόι της.

Αδέλφια συμπορευτές του καλού Αγώνα: ωραίες οι ιαχές της τελικής Νίκης, εκεί στις ασφαλείς πεδιάδες του Φλοιού, αλλά προσοχή στα τεκτονικά ρήγματα!

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”