Η Καμάλα Χάρις και η επιλογή της από τον Τζο Μπάιντεν, για το χρίσμα τής “αντ’ αυτού”

Σίμος Ανδρονίδης* |> «…Νέα Υόρκη του βόρβορου, Νέα Υόρκη του ηλεκτρισμού και του θανάτου. Ποιον άγγελο κρύβεις στο μάγουλό σου; Ποια τέλεια φωνή θα πει τις αλήθειες του σταριού; Ποιος το τρομερό όνειρο των βρώμικων ανεκδότων σου;» (Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα, ‘Ωδή στον Γουόλτ Γουίτμαν’).

Πριν από λίγες ημέρες, ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Τζο Μπάιντεν, επέλεξε για την θέση του υποψήφιου αντιπροέδρου, την πρώην γενική εισαγγελέα της Καλιφόρνιας, Καμάλα Χάρις.

Λίγους μήνες πριν από την πραγματοποίηση των προεδρικών εκλογών στη χώρα (Νοέμβριος 2020), και εν μέσω της εξελισσόμενης πανδημίας στις ΗΠΑ που έχει προκαλέσει, συνεπεία και των παλινωδιών και των αντιφάσεων της διοίκησης Τραμπ, πάνω από 100.000 νεκρούς, ο Τζο Μπάιντεν προέβη σε μία επιλογή που σε ένα αρχικό στάδιο, σχετίζεται με την καθαυτό δυνατότητα ενίσχυσης της επιρροής της υποψηφιότητας του, αφ’ ενός μεν στην αφροαμερικανική κοινότητα της χώρας, και, αφ’ ετέρου δε, στον πληθυσμό εκείνο που διαθέτει μεταναστευτικό υπόβαθρο.

Μία δυνατότητα ενίσχυσης για την ακρίβεια που ενέχει ως σημείο αναφοράς το εθνοτικό ή αλλιώς, το πολυεθνοτικό προφίλ της υποψήφιας αντιπροέδρου, καθότι η ίδια έχει καταγωγή από την Τζαμάικα όσο και από την Ινδία. Μπορούμε να αναφέρουμε πως διακρίνεται ένα άμεσο εκλογικό πρόσημο στην επιλογή Μπάιντεν, σχετικό με την αντίληψη ό,τι η Καμάλα Χάρις, μπορεί να λειτουργήσει προσθετικά ως προς την υποψηφιότητα Μπάιντεν (πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα), διαθέτοντας εκείνη την αυτονομία κινήσεων που θα της επιτρέψει να εστιάσει ιδιαίτερα και να κινηθεί άμεσα προς συγκεκριμένες κατηγορίες ψηφοφόρων.

Διότι η ίδια υπήρξε υποψήφια για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος, αποχωρώντας από αυτήν τον περασμένο Μάρτιο, όταν διεφάνη ό,τι ο Μπάιντεν, διαθέτοντας και την υποστήριξη σημαντικού τμήματος της οργανωμένης βάσης του κόμματος, αποκτά το προβάδισμα. Πιο πάνω, κάναμε λόγο για το άμεσο εκλογικό πρόσημο της συγκεκριμένης επιλογής-υποψηφιότητας. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτή την ιδιαίτερη διάσταση, θα επισημάνουμε πως η επιλογή της Καμάλα Χάρις δεν εξαντλείται μόνο σε αυτό, δηλαδή στην εκλογικίστικη στρατηγική.

Ως προς αυτό, απηχεί την επιλογή Μπάιντεν (ευρύτερα, και του Δημοκρατικού Κόμματος) να μην περιορισθεί σε ένα παιχνίδι πολιτικών ισορροπιών, κύρια με τον νυν πρόεδρο και συνυποψήφιο για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, αλλά, αντιθέτως, να ανοιχθεί στο στίβο ενός ευρύτερου πολιτικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού που εν προκειμένω, λαμβάνει και αξιακά χαρακτηριστικά. Άρα, ο στόχος είναι να αποκτήσει βάθος η προεδρική υποψηφιότητα, επιδιώκοντας την ανάδυση των διαφορετικών πολιτικών-προγραμματικών αντιλήψεων.

Μέσω της επιλογής αυτής, το ερώτημα που θα απασχολήσει την προεκλογική εκστρατεία, ή ορθότερα, ήδη την απασχολεί, και που είναι το “Ποια Αμερική θέλουμε;” καθίσταται ευδιάκριτο. Και σε αυτό το κρίσιμο σημείο, έρχεται να ‘κουμπώσει’ η υποψηφιότητα Χάρις, προσδιορίζοντας, αφ’ ενός μεν την συζήτηση ‘καυτών’ θεμάτων όπως για παράδειγμα είναι οι κοινωνικές ανισότητες, οι φυλετικές διακρίσεις, όπως και η δυνατότητα πρόσβασης στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ζήτημα σημαντικό όπως αναδεικνύει η πανδημική κρίση στη χώρα.

Και, αφ’ ετέρου δε, καταθέτοντας, όχι τις κατάλληλες απαντήσεις, αλλά πολιτικές ιδέες και θέσεις που θα τείνουν προς τον εμπλουτισμό και σε ένα δεύτερο επίπεδο την υπέρβαση πολιτικών αντιλήψεων του Δημοκρατικού Κόμματος που δεν απαντούν σε σύγχρονες και επείγουσες προκλήσεις.

Εάν δε, αθροίσουμε τα ζητήματα που τέθηκαν παραπάνω σε ένα ενιαίο πλαίσιο, τότε θα πούμε πως οι ΗΠΑ εγγράφουν στο εσωτερικό τους την έννοια μίας κρίσης εν εξελίξει, μίας κρίσης πολυπαραγοντικής, η οποία αν αναδεικνύει κάτι, αυτό είναι ελλείμματα σε διάφορους τομείς.

Η ήττα του Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορεί να έρθει ούτε με λεκτικές πομφόλυγες, αλλά ούτε και με επικοινωνιακές κινήσεις που αποδίδουν ιδιαίτερη έμφαση στα ποιοτικά ή στα ηγετικά χαρακτηριστικά και στη ‘σύγκρουση’ των δύο ανδρών. Εκείνο που απαιτείται είναι η διαρκής επεξεργασία προτάσεων και θέσεων, τα διαρκή ανοίγματα (ας θυμηθούμε το πως κινήθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία του 2016), η ανα-κατασκευή της έννοιας της “Αμερικανικότητας”, με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποτελέσουν την βάση για την διαμόρφωση μίας συνεκτικής αφήγησης για το δύσκολο παρόν και το αβέβαιο μέλλον.

Η υποψηφιότητα Χάρις προσφέρει αυτή την δυνατότητα και ως απόκριση στον ανεπιτήδευτο ή λαϊκά ανεπιτήδευτο \λόγο του προέδρου Τραμπ που λογίζεται ως πλεονέκτημα του. Το ερώτημα ‘Ποια Αμερική θέλουμε’ αποκτά ένα άμεσο και ανοιχτό πολιτικό περιεχόμενο.

(*) Ο κ. Σίμος Ανδρονίδης, είναι πολιτικός επιστήμων