Η αλματώδης αλλαγή της αισθητικής είναι φανερή – Η κακαισθησία όλο και κερδίζει έδαφος – Δεν αποκλείεται να… ποινικοποιηθεί η ομορφιά!

Τ/Π |> Τελικά, η Ελλάδα τείνει να πρωτοτυπήσει και πάλι, σπάζοντας το φράγμα χιλιετιών και της ευμορφίας της ζωής του ανθρώπου στον πλανήτη Γη, αφού ολοταχώς και πολυδιάστατα προχωρά προς ποινικοποίηση της ομορφιάς! Μέχρι πρότινος είχαμε την “κατάρα” της επιτυχίας και το γνωστό “η επιτυχία δεν συγχωρείται!”. Τώρα, έχουμε και το “η ομορφιά δεν συγχωρείται!“.

Η αλματώδης αλλαγή της αισθητικής είναι φανερή, με την ασχήμια να προηγείται! Τι το παράλογο είπε η Αφροδίτη Λατινοπούλου και όλες έπεσαν για να της “βγάλουν τα μάτια”; Μέχρι και η Βουλή με πρωτοστάτη το κόμμα “της” τη ΝΔ, της επιτέθηκε! Γιατί; Τι το κακό είπε και τι πρόσβαλε;

Είναι αλήθεια πως το κύριο μειονέκτημα της Θεσσαλονικιάς Αφροδίτης Λατινοπούλου, είναι πως τυγχάνει όμορφη. Ασυγχώρητο! Και το δεύτερο ότι… τόλμησε να μιλήσει για καλαισθησία, σε μιά εποχή κακαισθησίας! Να μιλήσει για τριχωτές μασχάλες γυναικών και για ξυρισμένα ανδρικά κορμιά. Να μιλήσει για ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο, που σε κάποιες δεν άρεσε… Πώς να μπεις στην ψυχολογία γυναικών που υποστηρίζουν κάτι που δεν πιστεύουν; Τι το παράλογο λέει αυτή η κοπέλα;

Ας διαβάσουμε, τι είπε η Αφροδίτη Λατινοπούλου και “καταδικάστηκε”…

«Δεν μου αρέσει όλο αυτό που βλέπω. Και δεν καταλαβαίνω, αφού το αγαπάς τόσο πολύ το αξύριστο πόδι σου, εγώ γιατί πρέπει να το δω; Το βλέπεις εσύ και το χαίρεσαι. Εγώ γιατί να το βλέπω; Γιατί προσπαθείς να μου περάσεις ότι όλο αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο και πάρα πολύ ωραίο και πάρα πολύ φυσιολογικό; Δεν είναι. Είναι άσχημο. Bλέπουμε από την άλλη, συνεχώς τους άνδρες, ολοένα και περισσότερο να γέρνουν προς τη γυναικεία φύση. Ξυρίζονται παντού. Και όταν λέμε παντού, παντού. Βάφονται. Φοράνε ολοένα και περισσότερο γυναικεία ρούχα και γενικότερα κάνουν πράγματα τα οποία συνηθίζουν να κάνουν οι γυναίκες. Από την άλλη οι γυναίκες γέρνουν προς τους άνδρες. Μένουν αξύριστες, προβάλλουν ότι είναι αξύριστες. Ντύνονται με oversized ρούχα και πολλές φορές με ανδρικά ρούχα. Και όλο αυτό θέλουν να δείξουν ότι είναι φυσιολογικό. Δεν είναι. Και δεν είναι όχι μόνο φυσιολογικό, είναι αποκρουστικό. Και για τις γυναίκες και για τους άνδρες. Ε, λοιπόν, μια νοσηρή μειοψηφία δεν θα καταφέρει να αλλάξει στην πλειοψηφία τα πρότυπα ομορφιάς, ούτε το φυσιολογικό, το οποίο έχουμε μάθει έως τώρα. Όλοι μας. Εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε αυτά που πιστεύαμε. Και αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι μιλούν για υποτιθέμενη εξέλιξη, ας κάτσουν να ξανασκεφτούν τι σημαίνει εξέλιξη, διότι σε καμία περίπτωση, αυτό το οποίο αναδεικνύουν δεν είναι εξέλιξη. Αυτό είναι εποχή των σπηλαίων. Γιατί τότε ήταν η τελευταία φορά που μία γυναίκα δεν περιποιούνταν τον εαυτό της».

Ποιά είναι η αντικοινωνική της θέση; Σε τι έθιξε τη Γυναίκα; Ότι όλο και χάνεται η θηλυκότητα, με την προβολή όσων απέφευγε το θηλυκό γένος στην μετά Ρέμπραντ εποχή και όσων τείνουν να την κάνουν ανεπιθύμητη στον άνδρα! Μήπως υπάρχει λόγος;

Ας δούμε τι γράφει στον Τ/Π μία φίλη, που βρίσκεται στον χώρο της μόδας, η οποία για ευνόητους λόγους δεν θα ήθελε να πέσει θύμα ανόητων επιθέσεων. Γράφει:

Πρότυπα ομορφιάς πάντα υπήρχαν και άλλαζαν κατά καιρούς. Ο κόσμος συνήθιζε να βλέπει το «ωραίο», σ’ εκείνο που ήταν του συρμού! Αποτέλεσμα, πολλές μόδες που τις βλέπουμε σε ρετρό φωτογραφίες μας κάνουν και αναρωτιόμαστε: πώς μας άρεσαν και πώς είχαμε τόσο χάλια και passé εμφάνιση;

Η ομορφιά είναι πάντα ομορφιά.  Όμως υπήρχαν και γούστα. Αχ Λαζόπουλε, με την ατάκα σου «ωραίος, εμένα δεν μ’ αρέσει!». Δεν είναι όλοι όμορφοι. Αυτοί που δεν είναι, δεν σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικοί και αξιαγάπητοι…

Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, συνήθως σχολιάζονται για την εξωτερική τους εμφάνιση. Επιπόλαιο, κουτσομπολίστικο, ρηχό; Ποιος είναι αυτός που αραχτός δεν περιεργάζεται και δεν κρίνει εμφανισιακά τους περαστικούς! Το γεγονός ότι δεν μας αφορά η γνώμη των τρίτων για την εμφάνισή μας, δεν σημαίνει ότι κάτι το οποίο εκθέτουμε απαιτούμε να μένει ασχολίαστο. Είναι η φύση του ανθρώπου, δυστυχώς.

Και ερχόμαστε στο προκείμενο: το θέμα για το τι είναι έκαστος εξ ημών υπερήφανος. Ας θυμηθούμε τον μύθο του Αισώπου με το ελάφι που ήταν περήφανο για τα ωραία του κέρατα και στενοχωριόταν για τα λεπτά του πόδια. Όταν το λιοντάρι το κυνήγησε, ενώ η ταχύτητα των ποδιών του θα το έσωζε, τα κέρατα του μπλέχτηκαν στα κλαδιά του δέντρου και του στοίχησαν τη ζωή.

Γι’ αυτό κι εμείς ας μη διατυμπανίζουμε «είμαι περήφανος/η για τις ρυτίδες μου, για την κυτταρίτιδά μου, για το πάχος μου, για την χαλάρωσή μου, για τα κρεμασμένα μπράτσα μου…» και από την άλλη διάφορες περσόνες, που επισκέπτονται πιο τακτικά τον πλαστικό χειρουργό από τον οδοντίατρο, να μας πλασάρουν  ινστιτούτα καλλονής, προκειμένου να απαλλαγούμε από όλα τα προηγούμενα για τα οποία υπερηφανευόμαστε. Άρα, όλοι γνωρίζουμε τα πρότυπα ομορφιάς, τα οποία κάποιοι «προχώ» προσπαθούν να αποδομήσουν, αλλά είναι φανερό ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας.

Χείλη φουσκωμένα από τα botox, στήθος τεράστιο σε λεπτή σιλουέτα, μάτια κινέζικα σχιστά και κατά το πλείστον μαλλί σουηδικό ξανθό! Προφανώς κάποιες θωράκισαν με την βοήθεια της επιστήμης την υπερηφάνεια τους και μαλώνουν τις άλλες γιατί απλά δηλώνουν το γούστο τους!

Ε, λοιπόν όπως κάποιες αρέσκονται να προβάλλουν τα εμφανισιακά μειονεκτήματά τους και να προσπαθούν με φασιστικό τρόπο να τα… επιβάλλουν, κάποιες άλλες, ίσως προικισμένες από τη φύση ή και μιας άλλης αισθητικής, απλά δηλώνουν τα γούστα τους. Ευτυχώς, διότι ακόμη ο ομορφιά δεν έχει… ποινικοποιηθεί!