Οι ‘’ανάγκες’’ αφορούν μόνον σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις που σέβονται τους πολίτες

Τ/Π |> Μεσημέρι στην εμπορική πειραϊκή λεωφόρο Γούναρη, που οδηγεί στο λιμάνι. Η γυναίκα αυτή, πλησίασε το διάζωμα, κοίταξε δεξιά-αριστερά μήπως την βλέπουν, τα ‘’κατέβασε’’ και κάθισε! Μόλις έκανε την ‘’ανάγκη’’ της, τα ανέβασε τη φόρμα και έφυγε…

Ήταν ένας άνθρωπος, που της προέκυψε ‘’ανάγκη’’ και δεν εύρισκε τον κατάλληλο χώρο. Έτσι ρακένδυτη που ήταν, πού να πήγαινε για να ζητήσει ολιγόλεπτη ‘’φιλοξενία’’; Ποιος θα της έλεγε «περάστε κυρία μου»; Πού να πήγαινε; Σε σχετικό δημόσιο χώρο; Αυτό το ‘’σχετικό’’ και αυτονόητο, είναι άγνωστο για τον Πειραιά!

Στην περίπτωση που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο σημείο κάποιο στέλεχος της Δημοτικής Αστυνομίας, πώς θα αντιδρούσε για την αφόδευση της γυναίκας; Θα την ‘’έγραφε’’ για… ρύπανση ή για… προσβολή δημοσίας αιδούς; Αλήθεια, τι θα έλεγαν επ’ αυτού οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αντιδήμαρχοι Δημοτικής Αστυνομίας και Καθαριότητας;

Μία πόλη που βρίσκεται σε ρυθμούς ανάπτυξης, δεν είναι δυνατόν να μην διαθέτει δημόσιους ‘’ειδικούς’’ χώρους, δηλαδή με μία λέξη ‘’ουρητήρια’’! Θα πει κάποιος, πως «μόνον κάποιοι γραφικοί ασχολούνται με τέτοια θέματα!». Δυστυχώς, ίσως έχουν δίκιο…

Από τότε που στην Ελλάδα άρχισαν να ‘’ξεφορτώνονται’’ οι μετανάστες, οι δρόμοι άρχισαν να ‘’μυρίζουν’’ και η πρόχειρη κουβέντα που ακούγεται είναι ότι «οι μετανάστες είναι βρωμιάρηδες!». Δηλαδή, ‘’βρωμιάρηδες’’ οι μετανάστες οι οποίοι δεν έχουν πού να ‘’πάνε’’! Τέλος πάντων… Άλλωστε δεν είναι μόνον οι μετανάστες, αλλά και οι ημεδαποί, οι τουρίστες, οι ίδιοι κάτοικοι του Πειραιά! Άλλοι να κρύβονται πίσω από κάποιον κάδο απορριμμάτων, άλλοι σε οικοδομή ή σε οικόπεδο! Αυτό δεν το έχει αντιληφθεί κανένας δημοτικός παράγων;

Ίσως να ζητούνται ‘’πολλά’’, εκτός και εάν γίνεται αναφορά σε σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις…