Πικρές αλήθειες

Του
Δημ. Κατσικάρη*

Ως τέως Αντιπεριφερειάρχης Νήσων, κυρίως όμως ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης, οφείλω στον εαυτό μου και
τους Σαλαμίνιους που με εμπιστεύθηκαν να πω μερικά βασικά πράγματα, ενόψει του «Δημοψηφίσματος» που γίνεται την Κυριακή στη Σαλαμίνα, με το ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη Ζεύξη Σαλαμίνας – Περάματος. Και αυτό, γιατί πιστεύω ότι τα δημόσια πρόσωπα δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από γενικότητες και σκοπιμότητες, ούτε να λένε μισές αλήθειες στους πολίτες.

Και όσα θα πω, είναι ακριβώς εκείνα που είπα τον Απρίλιο του 2012, στη σχετική συζήτηση που προκάλεσε ο Δήμος, στην «Αίθουσα Μπόγρη», παρουσία εκπροσώπων του αρμόδιου υπουργείου, που, επί υπουργού Βορίδη προχωρούσε το σχετικό πρότζεκτ – δεν έχω αλλάξει άποψη από τότε, γιατί και η αυτή η Αριστερή Κεντρική εξουσία στον ίδιο δρόμο βαδίζει, στο δρόμο του «αποφασίζουμε για εσάς, χωρίς εσάς»!

Τι είπα τότε – τι λέω και σήμερα:

«ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΟΜΑΙ. Μιλώντας πριν λίγο καιρό εδώ, στο Δ. Σ. Σαλαμίνας είχα αναφερθεί στο μεγάλο αυτό θέμα, που δεν πρέπει να το δούμε ξεκομμένο, αποκομμένο από το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ του νησιού, από την ΕΙΚΟΝΑ και την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ που θέλουμε να έχει η Σαλαμίνα.

Ερχόμενος εδώ, μίλησα με τον Γ.Γ. Συγχρηματοδοτούμενων Έργων κ. Λαμπρόπουλο, ο οποίος μου είπε ότι δεν υπάρχει κάτι δεδομένο και, εν πάση περιπτώσει –όταν υπάρξει η τελική πρόταση- θα γίνει ΔΙΑΛΟΓΟΣ με την τοπική κοινωνία (αυτό του ζήτησα) και με τα θεσμικά όργανα…

Τώρα βλέπουμε να βγαίνει στον «αέρα» από τον κ. Βορίδη η όλη διαδικασία δημοπράτησης –με τη μέθοδο που βγαίνει, σημειώστε το αυτό- χωρίς να έχει προηγηθεί, ο αναγκαίος ΔΙΑΛΟΓΟΣ με εκείνους τους οποίους κυρίως αφορά το έργο αυτό, με τους φορείς, την Αυτοδιοίκηση εδώ, και την Περιφέρεια…

Άρα, ξεκινήσανε στραβά και στραβά αρμενίζουνε, είναι σίγουρο αυτό και πέραν όλων των άλλων που μπορεί να ειπωθούν, είναι ΠΡΟΣΒΟΛΗ για τη Σαλαμίνα και τους πολίτες εδώ, εν έτει 2012, το κράτος να κινείται και να συμπεριφέρεται κατά τέτοιο τρόπο, με τη λογική ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ και ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ.

Αυτό δεν έπρεπε να γίνει από το Υπουργείο Υποδομών και δεν έπρεπε να είναι αυτή η λογική, η λειτουργία και η συμπεριφορά του κ. Βορίδη, του υπουργού.

Στην προηγούμενη παρουσία μου εδώ, είχα μιλήσει καθαρά. Το ίδιο θα κάνω και τώρα:

Έλεγα τότε και το λέω και τώρα ότι κανένας δεν είναι θαυματοποιός, μεσσίας και μεσίτη ονείρων και εγώ δεν θέλω να κοροϊδέψω κανέναν.

Γνωρίζετε καλά, ότι η Σαλαμίνα τις τελευταίες δεκαετίες εξαπλώθηκε με άναρχο τρόπο, χωρίς να τηρηθούν κανόνες και νόμοι, με το κεντρικό κράτος να παρακολουθεί αμήχανο και ένοχο τις κακές εξελίξεις που σήμερα όλοι βλέπουν ότι δυσκολεύουν την καθημερινότητα των πολιτών…

Η σύγχρονη Σαλαμίνα είναι δημιούργημα ενός ανάπηρου κράτους που επέτρεψε κάθε παρανομία, δεν έβαλε κανόνες, δεν τήρησε νόμους, λειτούργησε ψηφοθηρικά σε όλες του τις εκφάνσεις και με την πολιτική αυτή εγκλώβισε τους πολίτες σε ένα φαύλο κύκλο που ακόμα και σήμερα, με αυτές τις πολιτικές συμπεριφορές συνεχίζει στο ίδιο τροπάρι…

Αυτό ήρθε η ώρα να αλλάξει.

Και αυτό θα αλλάξει , λέγοντας την αλήθεια στους πολίτες για το τι συνέβη, το τι συμβαίνει και τι μπορούμε εμείς να κάνουμε γι’ αυτούς.

Επιτέλους, Όχι άλλα ψέματα…

Χρειάζονται ή όχι μεγάλα αναπτυξιακά έργα; Ασφαλώς ΝΑΙ…

Αλλά ποια και πως;

Τον Νοέμβριο σας είπα εδώ, επί λέξει για τη Ζεύξη:

«Θα μπορώ να τοποθετηθώ νηφάλια, όταν θα έχω ΚΑΘΑΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ και προτάσεις, οι οποίες ακόμα δεν υπάρχουν στο τραπέζι, αφού το τοπίο είναι ομιχλώδες, ίσως και συνειδητά….

Σε κάθε περίπτωση όμως, πιστεύω ότι ακόμα και αν πάμε σε μια τέτοια λύση, -στην οποία θα ληφθεί υπόψη η άποψη της τοπικής κοινωνίας- σίγουρα θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα δεσμευτικό πρόγραμμα μεγάλων λυτρωτικών παρεμβάσεων που θα αλλάξουν την όψη της Σαλαμίνας και, σε κάθε περίπτωση, αυτό το παράλληλο σχέδιο παρεμβάσεων και δράσεων να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξης αυτής».

Μίλησα τότε, για ομιχλώδες τοπίο που υπάρχει -ίσως και συνειδητά- και η συνέχεια όπως βλέπετε, δυστυχώς, με δικαίωσε μέσα σε ένα τετράμηνο…

Εντελώς ξαφνικά, χωρίς κανένα διάλογο, χωρίς καμιά προηγούμενη ειδοποίηση, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν άρχισαν τη διαδικασία για ένα τεράστιο έργο.

Και εμένα με βάζουν σε σκέψεις, μόνο και μόνο που συμπεριφέρονται έτσι…

–           Έχουν κάτι να κρύψουν, άραγε;

–           Γιατί τέτοια πρεμούρα;

–           Γιατί δεν υπήρξε καμιά ενημέρωση –εδώ μέσα, αν θέλετε;

–           Γιατί τέτοια ομίχλη, τέτοιο σκοτάδι, σε μια εποχή απόλυτης πληροφόρησης, υπερπληροφόρησης;

–           Και, από πότε και από πού κι’ ως που μπορεί ένα υπουργείο, ένας υπουργός να προχωράνε τέτοια μεγάλα πρότζεκτ που αλλάζουν την εικόνα μιας ολόκληρης ιστορικής περιοχής με διαδικασίες ΦΑΣΤ ΤΡΑΚ, αιφνιδιαστικά;

–           Που πήγε ο Σεβασμός στον συμπολίτη; Γιατί πήγε… περίπατο η αναγκαία και επιβεβλημένη διαδικασία ΔΙΑΛΟΓΟΥ και ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ με την οποία –όποτε τους βόλευε- μας παραμύθιαζαν; Εδώ δεν ισχύει; Ισχύει για κάθε… ψύλλου πήδημα και σε τέτοια κορυφαία για τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων πάμε σε λογικές «επιβεβλημένης σιωπής»;

ΑΥΤΗ είναι η πρώτη θεμελιώδης ΔΙΑΦΩΝΙΑ μου: Η καλυμμένη και με δήθεν θεσμικό μανδύα ΑΠΟΦΥΓΗ και ΑΡΝΗΣΗ Διαλόγου.

Πρόκειται για ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαδικασία και ενέργεια που προσβάλλει την τοπική κοινωνία, ευτελίζει την αυτοδιοίκηση, κάνει… «κουρελού» το πνεύμα του «Καλλικράτη» για τον οποίο παλέψαμε και στέλνει στον… αγύριστο την αναγκαία διαβαθμιδική συνεργασία και την Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση…

Σε μια εποχή που έχουν ποδοπατηθεί πολλές αξίες και κατακτήσεις από λάθη, παραλείψεις, και το ξαφνικό και άγριο –προσθέτω- τέλος της εικονικής πραγματικότητας στην οποία μας έβαλαν να ζούμε, ε, πάει πολύ να μας στερούν και την έκφραση άποψης για τη ζωή μας στον τόπο μας, να μας αρνούνται τη συμμετοχή…

Οφείλουμε πάντα να φοβόμαστε  για «όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς»…

Και εδώ ακριβώς είναι η βασική μου αντίθεση – πριν πάμε στην ουσία του έργου, στα συν και τα πλην, σε όλα τα άλλα, τα οποία μπορούμε να τα συζητήσουμε… αν μας το επιτρέψουν αυτοί  που αποφασίζουν ερήμην μας…

Επομένως, σήμερα από εδώ, το Δ.Σ. για λογαριασμό της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ Αττικής, δηλώνω ξεκάθαρα:

Κύριε υπουργέ, ελάτε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά. Ελάτε να μας ενημερώσετε και αν μπορείτε να μας πείσετε..

Εάν δεν έρθετε και προχωρήσετε ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ, θα μας βρείτε ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Γιατί κανένας δεν μπορεί να μας αποκλείσει από αυτό το διάλογο –πολύ απλά, γιατί μιλάμε για το ΣΠΙΤΙ μας… και θα μας επιτρέψετε να έχουμε τον ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ για το σπίτι μας,  δεν θα μας το στερήσετε και αυτό.

Πιστεύω ο κ. Βορίδης –που είναι, κατά κάποιο τρόπο νέος πολιτικός και θέλει να πιστεύει στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- να το ακούσει αυτό..

Γιατί, όλα αυτά για να μιλήσουμε τώρα και έξω από τα δόντια – γίνονται ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ.

Και είναι αδιανόητο. Απαράδεκτο από κάθε πλευρά 20 μέρες πριν τις εκλογές να γίνονται αυτά τα πράγματα εντελώς πρόχειρα, χωρίς καμιά προηγούμενη συνεννόηση…

Φτάνει πια με τα ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ τα προεκλογικά…

Στο κάτω – κάτω της γραφής, αφού τόσα χρόνια μας έλεγαν για Ζεύξεις και τα τοιαύτα και δεν προχώρησαν από ελλιπή προετοιμασία ή από αφασία ή από ανικανότητα, ΓΙΑΤΙ θα πρέπει τώρα να βιαστούν λίγες μέρες πριν τις εκλογές;

Γι’ αυτό καλώ τον κ. Βορίδη να πάρει πίσω αυτή την προεκλογική πατέντα, να σταματήσει τη διαδικασία και μετά τις εκλογές να μπει αυτή η ιστορία στις πραγματικές της διαστάσεις, …με σοβαρότητα, με νηφαλιότητα, με στοιχεία, με επιχειρήματα, με αριθμούς, με ΣΕΒΑΣΜΟ –πάνω απ’ όλα- στους πολίτες της Σαλαμίνας, με διάλογο εξαντλητικό.

Και επειδή έχουμε εκλογές και εκπροσώπους των κομμάτων εδώ, εκλεκτούς και αγαπητούς φίλους, και αυτοί, οφείλουν να στηρίξουν το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:

Να γίνει, δηλαδή, εξαρχής, χωρίς προαπαιτούμενα ΔΙΑΛΟΓΟΣ πριν από κάθε άλλη κίνηση και ενέργεια- Αρα να σταματήσει αυτή την απαράδεκτη από κάθε άποψη άσκηση πολιτικής: Δεν είμαστε σε απολυταρχικό καθεστώς εδώ – να μην ρωτάνε κανέναν, να επιβάλλουν ΛΥΣΕΙΣ, να κάνουν τέτοια μεγάλα ΕΡΓΑ… «αέρα – πατέρα»….

Δεν μιλάμε για τη σωτηρία της πατρίδας εδώ -όπως κι’ αν την βλέπει κανείς-, μιλάμε για τις Μικρές μας πατρίδες και τα Μνημόνια δεν μπορεί να επεκτείνονται έτσι… στα κουτουρού, επειδή κάποιοι μελετητές, γραφειοκράτες και τεχνικοί, χρηματοοικονομικοί τύποι και άλλοι… την είδαν αλλιώς και…. Θα κάνουμε ότι γουστάρουμε και στη Σαλαμίνα..

ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ – Πάρτε το πίσω και ελάτε να συζητήσουμε. Τελεία και παύλα…

Τι να συζητήσουμε τώρα, αν συζητήσουμε;

Εγώ θα έθετα βασικά πράγματα και ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ που δεν κοστίζουν όλα, δεν είναι μόνο θέμα χρήματος:

Καταρχήν,

• Χρειάζεται ένας ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ένας ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ δράσεων και παρεμβάσεων, ένα ολοκληρωμένο ΠΛΕΓΜΑ ΔΡΑΣΕΩΝ. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε και άλλο στην τύχη, χωρίς ρότα και πυξίδα.
• Να διαμορφώσουμε την «αλυσίδα» εκείνη που απαιτείται για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, την ΕΞΕΛΙΞΗ και την ΑΝΑΠΤΥΞΗ της Σαλαμίνας,
• Να αποφασίσουμε… τι Σαλαμίνα θέλουμε και αυτή τη νέα πορεία, να την ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΟΥΜΕ, να την ΘΩΡΑΚΙΣΟΥΜΕ.

Χρειάζονται, για παράδειγμα θεσμικές παρεμβάσεις στο Χωροταξικό και αυτό δεν θέλει λεφτά), αλλά πρέπει να γίνει,

–           Πού θα είναι π.χ. η οικιστική ζώνη

–           Το δάσος

–           Ο αιγιαλός

–           Η παραλία

Να προστατεύσουμε τη ΧΛΩΡΙΔΑ και την ΠΑΝΙΔΑ…

Να χαρτογραφηθούν όλα

Να έχουμε ένα ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ

Να αναρωτηθούμε επίσης και να δώσουμε απαντήσεις για το μέλλον:

• Τι θα γίνει με τον παραγωγικό ιστό του νησιού; Μας απασχολεί, αν θα πρέπει κάτι να παράγουμε ή θεωρούμε ότι θα ζούμε μόνο από τις ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ; Που αύριο μπορεί να φύγουν – όπως και φεύγουν;

Υπάρχουν πολλά συν και πλην που πρέπει χωρίς φόβο και πάθος να ειπωθούν ανοιχτά…

Κάποιος θα πει, π.χ. ότι με τη Ζεύξη θα πέσουν τα κόστη, στα καύσιμα, τα λειτουργικά κόστη σε πολλά επίπεδα και μπορεί να έχει και δίκιο.

Σίγουρα δεν είναι όλα άσπρο  – μαύρο…

Και το λέω αυτό, με τη σκέψη στο ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

Σαφέστατα και από θέση αρχής ΝΑΙ στην έκφραση του λαού, αλλά χρειάζεται προετοιμασία και πολύπλευρη ενημέρωση, γιατί μπορεί να πέσουμε και σε παγίδες

Πες λοιπόν ότι λέμε ΟΧΙ. Με ποια στοιχεία, με ποιες αλήθειες, με ποια εικόνα το λέμε. Τι κερδίζουμε και τι χάνουμε;

Ή, πες, ότι ένα δημοψήφισμα, λέει ΝΑΙ.

Ναι σε τι και με ποια ΚΕΡΔΗ για το νησί, για το λαό;

Χρειάζεται λοιπόν πριν από όποια έκφραση γνώμης ή άποψης, από όποια καταγραφή, Πρώτα ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ, η πολύπλευρη ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ.

• Να καταλάβουν οι υπεύθυνοι ότι εμείς μιλάμε για ΣΧΕΔΙΟ, για στρατηγικό σχεδιασμό, για ένα ΠΛΕΓΜΑ ΔΡΑΣΕΩΝ.

Για να γίνει όμως αυτό, η κάθε κυβέρνηση, οφείλει αύριο κιόλας να αποσύρει τη δημοπράτηση, για να κουβεντιάσουμε.

Αυτό ζητάμε και αυτή θα είναι μια ΝΙΚΗ της δημοκρατικής ευνομούμενης πολιτείας, έναντι του ετσιθελισμού και της αυθαιρεσίας…

Έχουμε πολλά να πούμε και να συζητήσουμε,

Εγώ ως ενεργός πολίτης που η καρδιά του εξακολουθεί –όπως όλου του κόσμου- να χτυπάει Αριστερά, θα έθετα και ένα Βασικό στη συζήτηση αυτή, ένα καίριο ζήτημα, στον  πυρήνα της ιστορίας:

Είναι το ζήτημα της χρηματοδότησης αυτού του έργου, αν αποφασίζαμε ΕΜΕΙΣ ότι μπορεί και πρέπει να γίνει.

Γιατί δηλαδή, υποχρεωτικά να γίνει με σύμβαση παραχώρησης και τα λοιπά και να μην ενταχθεί στο ΤΑΜΕΙΟ ΣΥΝΟΧΗΣ, μαζί με το ΕΣΠΑ, ή και το ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ως ένα μεγάλο και κοινωνικό έργο;

Γιατί, υποχρεωτικά σήμερα που ο κόσμος στενάζει να έχουμε με τη μέθοδο που προωθούν ΔΙΟΔΙΑ και εδώ;

• Πόσα διόδια θα πρέπει, επιτέλους να πληρώνουμε;

Αν πιστεύουν κάποιοι τόσο στη χρησιμότητά τους και γι’ αυτό θέλουν να μας βοηθήσουν, ε, τότε μήπως θα πρέπει να γίνει μια άλλη χρηματοδότηση που δεν θα έχει στον πυρήνα της τέτοιου είδους ανταποδοτικότητα, ΔΙΟΔΙΩΝ με ιδιώτες δηλαδή;

Και εδώ, θα μπορούσαν βέβαια να μπουν κάποια διόδια άλλου τύπου –άλλα για τους μόνιμους κατοίκους και άλλα για τους επισκέπτες- προκειμένου να στηριχθεί ένα ποσοστό ιδιωτικής συμμετοχής και να γίνουν έργα υποδομών στο νησί από το Δήμο και την Περιφέρεια,

Αν αυτό το κράτος, αν αυτό το πολιτικό σύστημα έχει κατανοήσει ότι οφείλει να αλλάξει επ’ ωφελεία του λαού, ιδού μια καλή ευκαιρία να μας το αποδείξει.

Να συζητήσει για το μέλλον της Σαλαμίνας από μηδενική βάση, για να δούμε τη φέρουσα ικανότητα του νησιού, τις προοπτικές κάθε πρότασης, κάθε λύσης, πριν πάρουμε μαζί τις όποιες αποφάσεις.

Αυτό ζητάμε, αυτό θέλουμε, αυτή είναι η ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ μας.

Αποφασίζουμε για τις ζωές μας –Παίρνουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια…

Αυτό πρέπει αύριο να κάνει η όποια κυβέρνηση, αυτό πρέπει να εγγυηθούν οι εκπρόσωποί μας..

Πρέπει να μας σεβαστούν για να τους σεβαστούμε

Και μαζί, με συνεργασία και διάλογο να προετοιμάσουμε ένα νέο μέλλον για τις γενιές που έρχονται.

Αυτό είναι το χρέος μας, αν θέλουμε να είμαστε δίπλα στον απλό πολίτη και δεν θέλουμε να προδώσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες του.

Να πορευτούμε μαζί, θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του διαλόγου και των αποφάσεων, για να έχουν οι πολίτες τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τις ζωές τους.

Γιατί τα έργα μπορεί να δημοπρατούνται…  αλλά οι ζωές μας δεν είναι για δημοπράτηση»

Αριστερά, κάντο… όπως η Δεξιά!

Αυτά ακριβώς υποστήριζα τον Απρίλιο του 2012 και τα ίδια λέω και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, και με άλλη κυβέρνηση… της Αριστεράς, που όμως κάνει ότι ακριβώς έκανε… η Δεξιά και οι άλλοι!

Το ζήτημα της «Ζεύξης» δεν είναι τόσο απλό και δεν μπορεί να συμπυκνώνεται και να περιορίζεται σε ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ – όταν μάλιστα η κεντρική εξουσία ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ.

Εδώ μιλάμε για τη Σαλαμίνα του αύριο, τη Σαλαμίνα του Μέλλοντός μας και αυτό απαιτεί ΣΕΒΑΣΜΟ, Διάλογο και ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΗ.

Μπορεί η πρώτη… Αριστερή κυβέρνηση να μας αποδείξει στην πράξη ότι σέβεται τον πολίτη και προχωράει μαζί του, δίπλα του και όχι απέναντι;

Ιδού η (πραγματική) Ρόδος, Ιδού και το (σίγουρο) Πήδημα που οσονούπω έρχεται, όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός μας…

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πολύ θα ήθελα να ήξερα τις απόψεις των συντρόφων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Ν.Δ. στο μείζον αυτό ζήτημα, από την εξέλιξη του οποίου μπορεί να εξαρτάται η ταυτότητα και το μέλλον της Σαλαμίνας , τουλάχιστον για τον αιώνα που διανύουμε.

Έχουν άποψη και αν έχουν γιατί την κρύβουν, επενδύοντας και πάλι στα θολά νερά και τα ερμαφρόδιτα πελατειακά δίκτυα;

Και τι κάνουν για να ακολουθηθεί, επιτέλους, η οδός της κοινής λογικής;

Μάλλον… ζητάμε πολλά στην Ελλάδα των ψεμάτων και της θεσμοθετημένης υποκρισίας!

* Ο κ. Κατσικάρης, είναι
τέως αντιπεριφερειάρχης Νήσων